این مقاله به معرفی آسیبهای ارزشیابی توصیفی دوره ابتدایی از نگاه برنامهریزان درسی ایران میپردازد. بدین منظور، از روش «نقادی و خبرگی تربیتی» در ذیل رویکرد کیفی، استفاده شد. نمونه با شیوه نمونهگیری گروه بارز از جامعه متخصصان برنامهریزی درسی انتخاب و اطلاعات به وسیله مصاحبه نیمهساختاریافته گردآوری گردید. اطلاعات به شیوه «مضمونی» تحلیل شد و برای تامین اعتبار یافتهها، روش «بازبینی گروه اطلاعرسان» استفاده شد. نتایج نشان داد ارزشیابی توصیفی دوره ابتدایی بعنوان یک طرح نوآورانه و مصوب، دارای دوازده آسیب اساسی است که در سه گروه طبقهبندی شدهاند: در حوزه نظام آموزش و برنامه درسی چهار آسیب «توقعات زیاد، نبود نظارت حرفهای، راهنماهای ناموثر و فقر سرمایهگذاری»، در حوزه عمل معلم چهار آسیب «شایستگی کم، اعتبار کم، سختی عمل و فشار سازمانی» و در حوزه رفتار شاگرد چهار آسیب «کاهش انگیزه، کاهش سواد، افزایش توقع و رقابتهای غیرمفید» شناسایی شدند.