3 نتیجه برای نیستانی
آقای حسین قربانی، دکتر ابراهیم میرشاه جعفری، دکتر احمدرضا نصر، دکتر محمدرضا نیستانی،
دوره 7، شماره 14 - ( 7-1398 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر طراحی و اعتباربخشی الگوی مطلوب برنامۀدرسی کارورزی مبتنی بر خودشرح حال نویسی مشارکتی در نظام تربیت معلم ایران است. در این پژوهش تلاش شده است تا نخست با استفاده از روش اسنادپژوهی، منابع و متون تخصصی مرتبط با موضوع، مورد تحلیل قرار گیرد تا مبانی علمی خودشرح حال نویسی مشارکتی استخراج شده و متعاقبآ دلالت های عناصر برنامۀدرسی این نوع از کارورزی تدوین گردد. در گام دوم، پرسشنامۀ محقق ساخته تدوین و به منظور اعتباربخشی الگوی پیشنهادی از نظرات اساتید برنامۀدرسی و مدرسان واحدهای درسی کارورزی در دانشگاه فرهنگیان استفاده شده است. طبق یافته های پژوهش اجرای مطلوب برنامۀدرسی کارورزی نیازمند همیاری و فعالی تهای مشارکتی و چندجانبه میان دانشجومعلمان، استادان و معلمان راهنما است و آنچه به این همیاری معنا می بخشد روایت ها و تجارب زندگی قابل پیوند با اهداف واحدهای درسی کارورزی و موضوعات درسی است.
آقای مرتضی مرادی دولیسکانی، دکتر سیدابراهیم میرشاه جعفری، دکتر محمدرضا نیستانی،
دوره 8، شماره 16 - ( 7-1399 )
چکیده
هدف مطالعهی حاضر تحلیل نوع و میزان تأثیرگذاری نقشآفرینانِ برنامه درسی در کمیتهی برنامهریزی درسی دانشگاههای منتخب ایران با استفاده از رویکرد پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. از بین متخصصین برنامهریزی درسی و موضوعی در کمیتههای برنامهریزی درسی، 21 نفر از طریق روش نمونهگیری هدفمند و استفاده از «معیار اشباع» انتخاب شدند. دادهها از طریق مصاحبه نیمهساختار یافته عمیق جمعآوری و با استفاده از روش کلایزی تحلیل شدند. تحلیل دادههای مصاحبه به ایجاد یک مقوله اصلی «اثرگذاری نقشآفرینان برنامهریزی درسی» و سه مقوله فرعی: 1-معیارهای انتخاب اعضایِ کمیتههای برنامهریزی درسی (مقاومت در برابر تغییرات، سیاستزدگی و دوزیست نبودن در میدان نظر و عمل)، 2-سهم مشارکت متخصصین برنامهریز درسی و موضوعی در برنامهریزی درسی (حاکمیت متخصص موضوعی، نگاه سطحی و غیر علمی به عمل برنامهریزی درسی ) و 3-سهم مشارکت دانشجویان و کارفرمایان در برنامهریزی درسی (بیتوجهی به حضور دانشجویان و مشارکت ضعیف کارفرمایان در برنامهریزی درسی) انجامید.
محسن تقی زاده، محمدرضا نیستانی، فریدون شریفیان،
دوره 10، شماره 19 - ( 1-1401 )
چکیده
این پژوهش با رویکردی تفسیرگرایانه سعی دارد به تدوین عناصر برنامه درسی مبتنی بر عمل در آموزش عالی ایران از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت بپردازد. رویکرد پژوهشی بهکار برده شده از نوع روششناسی کیفی بوده که به مصاحبههای نیمه ساختیافته با 21 نفر از کنشگران دانشگاهی پرداخته است. دادههای حاصل از مصاحبهها براساس رویکرد پژوهشی نظریۀ زمینهای در قالب سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. ماحصل آن تعیین عناصر الگوی برنامه درسی مبتنی بر عمل در هفت عنصر: هدف، محتوا، راهبردهای یاددهی – یادگیری، مواد و منابع، فرصتهای یاددهی – یادگیری، شرایط محیط یادگیری و ارزشیابی بوده است. هرکدام از این عناصر دارای مولفههایی است.
