دوفصلنامه

---

هدف اصلی این پژوهش مقایسۀ عملکرد دانش­آموزان جهشی و غیرجهشی در به‌کارگیری مفاهیم و استدلالات­ریاضی و تأثیر جنسیت و خودپندارۀ ریاضی در عملکرد آن‌ها است. این مطالعه، بخشی از یک مطالعۀ­ طولی است که برای تجزیه­وتحلیل داده‌های آن، تحلیل­واریانس تک و چند متغیری دو عاملی با اندازه‌گیری مکرر استفاده شده است. این مطالعه نشان می‌دهد که در به­کارگیری مفاهیم، دانش­آموزان جهشی از همتایان هم­سن و غیرهم­پایه به­شکل معناداری قوی­تر عمل­ کرده­اند. اما در استدلال، هر چند دانش­آموزان پایۀ­ چهارم از پایۀ سوم عملکرد بهتری دارند، ولی بین دانش­آموزان جهشی با دو گروه همتا تفاوت معنادار نیست. به علاوه دختران و پسران، در دو محور فوق و در دو گروه­جهشی و غیرجهشی، عملکرد یکسانی دارند. خودپندارۀ ریاضی نیز در دانش­آموزان جهشی و دو گروه همتا مشابه ­است. در مجموع به ­نظر می­رسد یک­پایه جهش، در عملکرد ریاضی دانش­آموزان، تأثیر منفی ندارد. البته توجه­ به ­سایر زمینه­های ­درسی، عاطفی، اجتماعی و پیگیری پیامدهای جهش­تحصیلی در بلندمدت برای تصمیم­سازی در حوزۀ جهش­ تحصیلی ضروری است.

---

جنسیت، درک و تفسیر متفاوتی از تجربۀ تربیتی را القاء می‌کند و درنتیجه، این تفاسیر متفاوت از تعاملات، و ظرفیت‌های بالقوه می توانند نگاهی تازه به آموزش عالی را فراهم سازند. مقاله حاضر با بهره‌گیری از پژوهش روایتی و با رویکرد نظری پساساختارگرایی به جنسیت در پی توصیف تجربه زیسته زنان دانشجو دکترا رشته علوم تربیتی و چگونگی درک و تفسیر آنان از جنسیت در طی مسیر تحصیل در آموزش عالی است. مشارکت‌کنندگان در پژوهش، شش تن از دانشجویان زن دکترا مشغول به تحصیل در رشته علوم تربیتی در یکی از دانشگاه‌های دولتی شهر تهران هستند که روایت‌هایشان از طریق دو مصاحبه گرداوری شد. مصاحبه نخست به صورت روایتی دربارۀ سفر تربیتی آن‎ها در آموزش عالی به صورت حضوری و مصاحبه دوم به صورت نیمه‌ساختاریافته باتمرکز بر موقعیت‌‌های خاص بازگو شده در مصاحبه نخست، از طریق پیام‌رسان‌های اینترنتی انجام شد.