محجوبه امدادی، دکتر میمنت عابدینی بلترک، دکتر مصطفی عزیزی شمامی،
جلد ۱۴، شماره ۴۸ - ( بهار و تابستان ۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تدریسکوانتومی و سازندهگرایی با تصمیمگیری برنامهدرسی معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر می باشد. طرح پژوهش حاضر؛ کمی و روش توصیفی- پیماپیشی و جامعه آماری شامل ۲۴۰ نفر معلمان دوره ابتدایی شهرستان بابلسر بوده که براساس جدول نمونه گیری مورگان ۱۴۳ نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، اقتباس از پرسشنامه استاندارد سازندهگرایی محمدی، عابدینی بلترک و منصوری (۱۳۹۸)، پرسشنامه استاندارد تصمیمگیری برنامهدرسی حاجی تبار فیروزجایی (۱۳۹۸) و پرسشنامه محقق ساخته تدریسکوانتومی بوده است. روایی ابزار به ترتیب ۹۷%، ۸۶% و ۹۷% و پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ برابر با ۹۴%، ۹۸% و ۹۶% بهدست آمد. تجزیهوتحلیل دادهها با روشهای آمار توصیفی(انحراف معیار و میانگین) و استنباطی (آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان) صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد، بین تدریسکوانتومی با تصمیمگیری برنامهدرسی(۶۵۳/۰ =r)، بین سازندهگرایی با تصمیمگیری برنامه درسی(۷۶۳/۰ = r) و بین تدریس کوانتومی و تصمیمگیری برنامهدرسی(۶۵۲/۰ = r) معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر رابطهی معناداری در سطح ۰۵/۰ وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد سازندهگرا بودن میتواند نحوهی تصمیمگیری برنامهدرسی (متمرکز/ غیر متمرکز) معلمان دوره ابتدایی شهرستان بابلسر را پیش بینی کند