هدف از انجام این پژوهش، دستیابی به تجارب معلمان ابتدایی در خصوص اجرای کامل طرح ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی بود. به منظور شناخت بیشتر پدیده ارزشیابی کیفی – توصیفی، مطالعه حاضر به شیوه کیفی و از نوع پدیدارشناسی با نمونهگیری هدفمند و از طریق مصاحبه با 12 نفر از معلمان شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 97/96 که تجربه اجرای این طرح را در هر شش پایه تحصیلی ابتدایی دارند، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمهساختارمند بود که به دقت ثبت و در همان جلسه، با شرکتکنندگان مرور میشد و در صورت تایید مورد پذیرش قرار میگرفت. تحلیل دادهها بر اساس راهبرد هفت مرحلهای کُلایزی بادقت و تا رسیدن به مرحلهی اشباع نظری صورت پذیرفت و در پایان به منظور اعتباربخشی یافتهها مجددا 2مصاحبه انجام گرفت که اطلاعات جدیدی به دست نیامد. تحلیل عمیق روایتهای معلمان و نتایج حاصل از آن، موجب شناسایی و دستهبندی شش مزیت"پویا شدن فرایند ارزشیابی"، " کاهش منطقی استرس و افزایش اعتماد به نفس"، "مطابقت با معیارهای سنجش اصیل"، "حل مشکل مردودی" ، " رشد مهارت قضاوت"، "تقویت روحیهی همکاری"و هفت نقطه ضعف" کاهش انگیزه دانشآموزان مستعد"، " مشکل زمان"، " نامشخص بودن مفهوم و نتایج ارزشیابی توصیفی"، " مشکلات در اجرا به دلیل افزایش حجم فعالیتها "، " عدم ارائه اطلاعات دقیق از وضعیت تحصیلی دانشآموزان "، " نبود امکانات لازم" و "کاهش یادگیری عمیق و معنادار" شد. یافتهها نشان داد که معلمان، پیامدهای مثبت و منفی را از اثرات اجرای برنامه ارزشیابی توصیفی، تجربه کردهاند و پیشنهاد میشود این طرح مورد بازنگری و اصلاح قرار گیرد.
