زمینه و هدف: عملکرد سازمانی یکی از پیش شرط‌های مهم در راستای تحقق انعطاف‌پذیری و نوآوری اطلاعاتی است و سازمان‌های مبتنی بر یادگیری که در آن‌ها خلق دانش و نوآوری‌های اطلاعاتی جدید، صورت می‌گیرد، موجب توسعه و رشد خود می‌شوند. بر این اساس در مطالعه حاضر به تبیین اثرگذاری توانایی یادگیری اطلاعاتی بازار و ظرفیت‌های نوآورانه مشترک بر عملکرد سازمان با رویکرد اطلاعاتی پرداخته می‌شود.
روش پژوهش: روش تحقیق از جهت هدف، کاربردی و بر طبق شیوه گردآوری دادهها، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران عالی و میانی شرکت‌های عضو پارک فناوری پردیس در شهر تهران در سال ۱۴۰۳ است. با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و ۴۰۰ پرسش‌‌نامه به روش نمونهگیری در دسترس توزیع و تعداد ۳۸۷ پرسش‌‌نامه در ۵۰ شرکت جمعآوری گردیده است. پایایی پرسش‌‌نامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفته که به میزان ۰,۸۰۵ بوده است. دادهها با استفاده از مدل‌‌یابی معادلات ساختاری و توسط نرم‌‌افزار Smart-PLS تجزیهوتحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها حاکی از آن است که توانایی یادگیری اطلاعاتی بازار بر توانایی یادگیری داخلی (۰,۹۴۵) و توانایی یادگیری رابطه‌ای (۰,۸۷۵) نقش ایفا می‌کند و توانایی یادگیری داخلی (۰,۲۲۰) و توانایی یادگیری رابطه‌ای (۶۶۲/۰) بر نوآوری اداری اثرگذار بوده است. همچنین، نوآوری اداری بر عملکرد سازمان (۰,۴۸۸) اثرگذار بوده است، و ظرفیت‌های نوآورانه مشترک بر نوآوری خدمات (۰,۹۰۴) تاثیر معنی‌داری دارد. در نهایت، نوآوری خدمات بر عملکرد سازمان (۰,۵۹۰) نقش داشته است.
نتایج: بنابراین در این پژوهش توانایی یادگیری اطلاعاتی بازار بر توانایی یادگیری داخلی با آماره (۱۰,۱۶۶) بیشترین تاثیر و توانایی یادگیری داخلی بر نوآوری اداری با آماره (۱.۹۸۷) کمترین تاثیر را داشته است.
