هدف: پژوهش حاضر با هدف جمعبندی و کمیسازی نتایج پژوهشهای انجام شده در زمینه ارتباط بین سبکهای رهبری مدیران و فرسودگی شغلی کارکنان انجام شده است. روش پژوهش: به منظور ترسیم تصویری روشن از ارتباط بین این دو متغیر، تمام مطالعات مرتبط با موضوع پژوهش را در پایگاه‌های اطلاعاتی ملی و بین‌المللی جستجو نمودیم. در مجموع، بر مبنای معیارهای ورود و خروج پژوهش تعداد ۱۹ مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از نرمافزار Stata-۱۷ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج فراتحلیل نشان داد که اندازه اثر ترکیبی مطالعات مربوط به ارتباط بین سبکهای رهبری مدیران با فرسودگی شغلی کارکنان در مدل اثر تصادفی برابر ۰,۳۵- است. همچنین، بـه طـور جداگانه، اندازه اثر هر یک از سبکهای رهبری مدیران بررسی شد و نتایج بیانگر آن است که رهبری رابطهمحور ۰,۴۲- ، رهبری تحول‌محور ۰.۳۴- ، اخلاقمحور ۰,۵۱- ، رهبری تبادلمحور ۰,۲۲-، رهبری معنویتمحور ۰,۲۰-، و رهبری اصیل ۰.۳۵- با فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معکوس و معناداری دارند.
نتیجه‌گیری: از آنجا که فرسودگی شغلی بر سلامت روانی-جسمی افراد تاثیرات قابل توجهی بر جای میگذارد، گسترش فرسودگی شغلی در بین کارکنانِ سازمانها میتواند خطرناک و نگرانکننده باشد زیرا بهرهوری، تعهدکاری، رضایتمندی و کیفیت زندگی آنها را به چالش میکشد. بنابراین، لازم است مدیران در تعامل با کارکنانشان، سبک رهبری را انتخاب نمایند که فرسودگی شغلی کمتری به دنبال داشته باشد.
