زمینه و هدف: عملکرد سازمانی یکی از پیش شرط‌های مهم در راستای تحقق انعطاف‌پذیری و نوآوری اطلاعاتی است و سازمان‌های مبتنی بر یادگیری که در آن‌ها خلق دانش و نوآوری‌های اطلاعاتی جدید، صورت می‌گیرد، موجب توسعه و رشد خود می‌شوند. بر این اساس در مطالعه حاضر به تبیین اثرگذاری توانایی یادگیری اطلاعاتی بازار و ظرفیت‌های نوآورانه مشترک بر عملکرد سازمان با رویکرد اطلاعاتی پرداخته می‌شود.
روش پژوهش: روش تحقیق از جهت هدف، کاربردی و بر طبق شیوه گردآوری داده‌‌ها، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران عالی و میانی شرکت‌های عضو پارک فناوری پردیس در شهر تهران در سال 1403 است. با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و 400 پرسش‌‌نامه به روش نمونه‌‌گیری در دسترس توزیع و تعداد 387 پرسش‌‌نامه در 50 شرکت جمع‌‌آوری گردیده است. پایایی پرسش‌‌نامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفته که به میزان 0.805 بوده است. داده‌‌ها با استفاده از مدل‌‌یابی معادلات ساختاری و توسط نرم‌‌افزار Smart-PLS تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها حاکی از آن است که توانایی یادگیری اطلاعاتی بازار بر توانایی یادگیری داخلی (0.945) و توانایی یادگیری رابطه‌ای (0.875) نقش ایفا می‌کند و توانایی یادگیری داخلی (0.220) و توانایی یادگیری رابطه‌ای (662/0) بر نوآوری اداری اثرگذار بوده است. همچنین، نوآوری اداری بر عملکرد سازمان (0.488) اثرگذار بوده است، و ظرفیت‌های نوآورانه مشترک بر نوآوری خدمات (0.904) تاثیر معنی‌داری دارد. در نهایت، نوآوری خدمات بر عملکرد سازمان (0.590) نقش داشته است.
نتایج: بنابراین در این پژوهش توانایی یادگیری اطلاعاتی بازار بر توانایی یادگیری داخلی با آماره (10.166) بیشترین تاثیر و توانایی یادگیری داخلی بر نوآوری اداری با آماره (1.987) کمترین تاثیر را داشته است.
