هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش انعطافپذیری شناختی در پیشبینی نومیدی و تابآوری در دانشجویان بود. تعداد 277 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به تحصیل بودند با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. آزمودنیها با تکمیل پرسشنامهی انعطافپذیری شناختی، مقیاسهای نومیدی بک و تابآوری کانر و دیویدسون در این پژوهش شرکت نمودند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روشهای ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون چندگانه به شیوهی همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خرده مقیاس ادراک کنترلپذیری توانست نمرهی کل نومیدی و همهی خرده مقیاسهای آن را به طور منفی پیشبینی کند. همچنین، خرده مقیاس ادراک گزینههای مختلف، نمرهی کل نومیدی و خرده مقیاسهای یأس در دستیابی به خواستهها و انتظار منفی نسبت به آینده را به طور منفی پیشبینی نمود. خرده مقیاس ادراک توجیه رفتار نیز خرده مقیاس عدم اطمینان به آینده را پیشبینی کرد. نتایج رگرسیون چندگانه همزمان در پیشبینی تابآوری نشان داد که خرده مقیاسهای ادراک کنترلپذیری و ادراک گزینههای مختلف، تابآوری را پیش بینینمودند. از بررسی یافتهها میتوان اینگونه نتیجهگیری کرد که انعطافپذیری شناختی،توانایی پیشبینی نومیدی و تابآوری را دارد. بنابراین آموزش انعطافپذیری شناختی از طریق درمان شناختی- رفتاری (CBT) میتواند موجب کاهش نومیدی و افزایش تاب آوری شود.
