مطالعهی حاضر با هدف بررسی اثر تکنیک آموزش توجه بر اضطراب، توجه معطوف به خود و فراشناختها در نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی انجام شد. از بین 200 شرکت کننده، 34 شرکتکننده با توجه به نمرهای که در پرسشنامهی اضطراب اجتماعی، افسردگی بک و مصاحبهی ساختاریافته بر اساس DSM-IV-TR کسب کردند، غربال شده و در نهایت 16 شرکت کننده با نمرهی بالا در مقیاس توجه معطوف به خود، پرسشنامهی فراشناخت و پس از ارائهی مطلبی در مقابل دو بزرگسال (غربال دوم)، انتخاب شدند. شرکتکنندهها به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه تکنیک آموزش توجه دریافت کرد. بعد از جلسهی چهارم، جلسهی هشتم و 1 ماه بعد از آموزش هر دو گروه به مقیاس توجه معطوف به خود، پرسشنامهی فراشناخت، مقیاس سندرم شناختی- توجهی و پرسشنامهی اضطراب اجتماعی پاسخ دادند. طبق نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، گروه آزمایش کاهش معناداری در توجه معطوف به خود، باورهای فراشناختی مثبت و منفی، نظارت شناختی، سندرم شناختی- توجهی و اضطراب اجتماعی نشان دادند. بر اساس نتایج این مطالعه، اضطراب میتواند از طریق دستکاری توجه بدون بهکارگیری تکنیکهای شناختی- رفتاری به طور دیرپایی اصلاح شود؛ با این حال تصمیمگیری قطعی مطالعات بیشتری را میطلبد.
