جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای مولا

صغرا اکبری چرمهینی، مرضیه السادات سجادی نژاد، مهدی مولایی یساولی،
دوره 7، شماره 1 - ( دوره هفتم، شماره یک، بهار 1398 )
چکیده

خلاقیت به عنوان عملکرد یا توانایی شناخته شده است که به صورت اصیل، ارزشمند و مفید، ظهور پیدا می­کند. سطح خلاقیت هر فرد را می­توان با استفاده از ارزیابی عملکرد او در آزمون­های خلاقیت سنجید. یکی از آزمونهای پر کاربرد در سنجش خلاقیت، آزمون تداعی­های دور است. آزمون تداعی­های دور که  بوسیله مدنیک (1967) ساخته شد به عنوان یک ابزار معتبر سنجش تفکر همگرا شناخته می­شود. هدف این پژوهش بررسی ویژگی­های روانسنجی و تطبیق نسخه فارسی آزمون تداعی­های دور بود. بدین منظور 482 نفر از دانشجویان دانشگاه اراک به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شده و در این تحقیق شرکت کردند. بدین صورت که ابتدا تعداد 200 دانشجو انتخاب و به آزمون تداعی­های دور پاسخ دادند. پس از پالایش اولیه اصلاحاتی در نسخه اولیه صورت گرفت و سپس 282 نفر متفاوت از نمونه اولیه به آزمون­های تداعی­های دور، حل مسئله بینشی و استفاده­های غیر معمول گیلفورد پاسخ دادند. از دو رویکرد کلاسیک و نظریه سوال-پاسخ جهت بررسی ضریب دشواری و تمیز گویه­ها، روایی سازه، و پایایی استفاده شد. همبستگی مثبت معنادار آزمون تداعی­های دور با آزمون حل مسئله بینشی، و عدم ارتباط معنادار با آزمون استفاده­های غیر معمول گیلفورد به ترتیب نشان دهنده روایی همگرا و افتراقی و در کل روایی سازه مناسب آزمون می­باشد. نتایج نشان دهنده ویژگی­های روانسنجی مناسب  نسخه 30 گویه ایی تداعی­های دور ارائه شده در این پژوهش بوده و میتوان گفت این آزمون برای اندازه­گیری تفکر همگرا در زبان فارسی کارآمد و مناسب است.
 
سوران رجبی، محمدرضا مولا،
دوره 9، شماره 2 - ( دوره نهم، شماره دوم، تابستان 1400 )
چکیده

ادراک زمان یکی از کارکردهای مهم شناختی مغز است و به تجربه ذهنی زمان، توسط یک فرد اشاره دارد. این توانایی نه‌تنها بر تمام فعالیت‌های انسان تأثیرمی­‌گذارد، بلکه از حالات خلقی و هیجانی ما تأثیر می­‌پذیرد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با روش نیمه­‌آزمایشی و طرح آن پیش‌­آزمون-پس‌­آزمون با گروه کنترل بود که با استفاده از نمونه‌­­گیری در دسترس، ۴۰ نفر مرد و زن (۲۰ مرد و ۲۰ زن) در مقاطع تحصیلی لیسانس و فوق‌لیسانس به شیوه همتاسازی شده از نظر جنسیت و تحصیلات در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. بر روی همه­ی آزمودنی­‌ها، قبل و بعد از اعمال متغیر مستقل، تکیف تولید زمان ۳۰ ثانیه و ۶۰ ثانیه توسط کرونومتر اجرا شد. گروه آزمایش تحت تأثیر سه مرحله القای خلق مثبت، منفی و القای اضطراب قرار گرفت و گروه کنترل بدون مداخله (در حالت خنثی) مورد سنجش قرار گرفت.نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌­گیری مکرر در تکلیف ­تولید زمان نشان داد که افراد تحت تأثیر القای خلق مثبت و اضطراب دچار بیش­ برآورد زمان می‌شوند که بیش برآورد در حالت خلق مثبت بیش‌تر از حالت اضطراب است، همچنین تحت تأثیر القای خلق منفی زمان را کندتر ادراک می‌کنند. بر اساس نتایج به‌­دست­آمده از این پژوهش، می­‌توان گفت که افراد در تجربه خلق مثبت و اضطراب زمان را سریع­تر و در تجربه خلق منفی زمان را کندتر از آنچه که در واقعیت می­‌گذرد ادراک می­‌کنند. با توجه به نتایج به‌­دست­‌آمده می­توان گفت که تجربه زمان تحت تأثیر حالات خلقی و هیجانی به خصوص در بازه‌­های کوتاه زمانی بر اساس اهمیت­‌شان در قضاوت، تصمیم­‌گیری و واکنش ما نسبت به محیط بسیار با اهمیت است، چرا که بیش برآورد یا کم برآورد کردن زمان تحت تأثیر عوامل مختلف می­‌تواند یکی از مهم­ترین دلایل عدم پاسخ دهی یا واکنش به­‌موقع و مناسب نسبت به محرک ها و مخاطرات محیطی باشد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه روانشناسی شناختی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | فصلنامه روانشناسی شناختی

Designed & Developed by : Yektaweb