معصومه جنتی، بهروز عبدلی، علیرضا فارسی، پروانه شمسی‌پور دهکردی،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرین جسمانی در ترکیب با خودالگودهی از نوع خودمرورگری مثبت (تحت ساختار ثابت و متغیر) بر پردازش بازتحکیم حافظه و انتقال مهارت حرکتی کودکان انجام شد. تعداد ۳۶ دانش‌آموز دختر ۱۲-۹ سال از دبستان مکتبی ناحیه۱ شهر قم مهارت پرتاب دارت را آموزش دیدند. از میان ۱۵ پرتاب فیلمبرداری شده (از فواصل ۱,۵، ۲ و ۲.۵ متری در ترتیب قالبی) در پیش آزمون، ویدئوی خودمرورگری مثبت تهیه شد. یک هفته بعد افراد در سه‌گروه تمرین ترکیبی ثابت، قالبی و تصادفی تمرین کردند. مقایسه‌های زوجی میانگین خطای شعاعی پایان اکتساب با آزمون یادداری ۲۴ ساعت بعد از فراخوانی (با ساختار قالبی) نشان‌دهنده پیشرفت معنیدار مهارت در هر سه گروه تمرینی (P≤۰,۰۵)، با آزمون یادداری ۲۴ ساعت بعد از فراخوانی (با ساختار ثابت) نشان‌دهنده پیشرفت معنیدار مهارت تنها در گروه تمرین ترکیبی قالبی (P=۰,۰۱۶)، با آزمون انتقال ۲۴ ساعت بعد از فراخوانی نشان‌دهنده کاهش معنیدار عملکرد در همه گروه‌های تمرینی بود. بنابراین تثبیت دوباره حافظه حرکتی در طول فرایند بازتحکیم در کودکان رخ داده، تمرین ترکیبی با تغییر‌پذیری کم (قالبی) باعث هدایت بهتر کودکان به‌سوی فرایندهای مربوط به باز تحکیم و انتقال حافظه حرکتی در آن‌ها می‌شود.
حمیده ایرانمنش، علیرضا صابری کاخکی، حمیدرضا طاهری، چارلز اچ. شی، مسعود فضیلت پور،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
خواب در تحکیم حافظه افراد بزرگسال موثر است، اما تحکیم وابسته به خواب در کودکان همانند بزرگسالان به خوبی مشخص نشده است. بنابراین، هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر خواب در تحکیم حافظه حرکتی کودکان بوده است. شرکت‌کنندگان شامل ۳۲ کودک پسر داوطلب ۱۰تا۱۲سال شهر کرمان که معیارهای ورود به تحقیق را دارا بودند. از تکلیف زمان واکنش زنجیرهای به منظور سنجش حافظه ضمنی کودکان استفاده گردید. شرکت‌کنندگان شامل دو گروه خواب ((۱±) ۸ شب و (۱±)۸ صبح) و بیداری((۱±) ۸ صبح و (۱±)۸ شب) بودند که پنج بلوک ۹۰ کوششی را در جلسه اکتساب انجام دادند. در فواصل۱۲ساعت تمامی گروه‌ها آزمونهای یادداری (تحکیم) و انتقال را انجام دادند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مختلط ۲×۲ و ۲×۴ استفاده گردید. نتایج آزمون یادداری و انتقال نشان دادند که زمان واکنش در دو بلوک تفاوت معنی‌داری داشته است(۰۵/۰>P). اما اثر تعاملی بلوک و گروه تفاوت معنیدار نداشته است(۰۵/۰ P ≥). این امر حاکی از آن است که تحکیم حافظه حرکتی در گروه‌های خواب و بیداری کودکان شکل گرفت، اما وابسته به خواب نبوده است. یافتهها نشان دادند که ارتقاء و پیشرفت در عملکرد مهارت صرفاً بر اثر تمرین و در طول جلسات تمرین به دست نمی‌آید؛ بلکه بعد از یادگیری مهارت و در دوره خاموش، با گذر زمان حافظه مربوط به مهارت یادگرفته شده، ارتقاء و تحکیم می‌یابد. بنابراین، خواب عامل ضروری در توسعه یادگیری خاموش و انتقال یادگیری تکلیف توالیدار حرکتی پنهان کودکان نمی‌باشد.
