چکیده:
پیش زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر استروپ بر دوره بیپاسخی روانشناختی است.
مواد و روشها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود برای این منظور تعداد 20 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران با میانگین سنی 54/1±45/23 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. از شرکتکنندگان آزمون تکلیف دوگانه به عمل آمد این آزمون شامل چهار فاصله زمانی 50، 100، 300 و 900 هزارم ثانیه بین شروع ناهمزمان دو محرک در دو حالت همخوان و ناهمخوان برای محرک اول و دوم بود.
یافتهها: نتایج آزمون اندازهگیری مکرر با سطح معناداری (05/0 P>) نشان داد که محرکهای همخوان از محرکهای ناهمخوان زمان پاسخ سریع‌تری دارند؛ در فاصلههای زمانی کوتاه فرایند خودکار خواندن کلمه با فرایند نامگذاری کلمه باعث ایجاد تداخل نمیشود.
نتیجهگیری: بنابراین عامل استروپ در فاصلههای زمانی کوتاه بی‌تأثیر بود. تفاوت درون‌گروهی و عدم سازگاری درونی دو محرک در توالی تکلیف دوگانه ناهمخوان-همخوان عامل افزایش زمان پاسخ به محرک دوم بود؛ بنابراین میتوان گفت که افزایش پیچیدگی محرک اول باعث بیشترین تأخیر در پاسخ دوم میشود.
