هدف از این پژوهش، پیش‌بینی تجارب تجزیه‌ای بر اساس پریشانی روانی: با نقش واسطه‌ای انعطافپذیری شناختی می‌باشد. این پژوهش با توجه به هدف، از نوع پژوهشهای کاربردی است. پژوهش حاضر با توجه به نحوه‌ی جمع‌آوری اطلاعات، از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی با بهره‌گیری از پرسشنامه است. برای بررسی فرضیه‌های مطرح‌شده نیز از تحلیل همبستگی و معادلات ساختاری استفاده‌شده است. جامعه‌ی موردمطالعه‌ی پژوهش حاضر شامل تعداد 2850 نفر از جمعیت غیر بالینی مردان و زنان شهر تهران می‌باشد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده‌شده است که بر اساس محاسبات انجام شده تعداد نمونه، 338 نفر می‌باشد. سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه تجارب تجزیه ای برنستاین وپاتنام (1986)، مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (لاویبوندو لاویبوند, 1995 ) و پرسشنامه انعطافپذیری شناختی (دنای و ونادروال، 2010 ) بهره گرفته شد. با توجه آزمون صورت گرفته این نتایج به دست آمد که پریشانی روانی، به‌صورت معنادار تجارب تجزیه‌ای را با نقش واسطه‌ای انعطافپذیری شناختی پیش‌بینی می‌کند. همچنین پریشانی روانی، به‌صورت معنادار تجارب تجزیه‌ای را پیش‌بینی می‌کند و در نهایت انعطافپذیری شناختی، به‌صورت معنادار تجارب تجزیه‌ای را پیش‌بینی می‌کند؛ و فرضیات پژوهش مورد تائید قرار گرفت.
