حجم عظیم لاستیک‌های فرسوده با توجه به‌ تجزیه‌ نشدن در طبیعت باعث ایجاد مشکلات زیست‌محیطی فراوان شده است که رفع آن از دغدغه‌های اصلی کارشناسان این حوزه است. در سال‌های اخیر به استفاده مجدد از این مواد در صنایع مختلف بسیار توجه شده است. این مواد به‌دلیل حالت الاستیک و توانایی زیاد در جذب انرژی به‌عنوان یکی از شناخته شده‌ترین میراگر‌ها محسوب می‌شوند. با توجه به این‌که کاهش لرزش‌های رسیده ناشی از زلزله، به ‌سازه، از موثر‌ترین روش‌های مقابله با نیروی‌های زلزله است، لذا به نظر می‌رسد استفاده از مخلوط خاک-تراشه‌های لاستیک فرسوده در زیر پی می‌تواند به‌عنوان نوعی میراگر عمل کرده و اثرات امواج حاصل رسیده به زیرسازه را کاهش دهد. در این تحقیق مصالح مذکور به‌عنوان میراگر در زیر پی، مدل شده و تأثیر عمق سنگ‌بستر بر روی عمل‌کرد مخلوط در حوزۀ زمان و فرکانس بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد این مصالح دامنۀ تشدید، شتاب و انرژی رسیده به سطح زمین را به‌شدت کاهش می-دهد. همچنین با افزایش عمق سنگ‌بستر عمل‌کرد این مصالح به‌عنوان جداساز لرزه‌ای کاهش می-یابد. مصالح مذکور در زلزله‌های شدید نسبت به زلزله‌های ضعیف، عمل‌کرد بهتری دارد. مزیت این روش نسبت به روش‌های مشابه هزینۀ پایین، دسترسی آسان به منابع، عدم نیاز به تکنولوژی بالا و رفع هم‌زمان دو مشکل (لرزش‌های زلزله و مسائل زیست محیطی) است.

واژه‌های کلیدی: میراگر، مخلوط خاک-لاستیک، فرکانس، رفتار لرزه¬¬ای

متن کامل [PDF 689 kb]   (2091 دریافت)