تزریق CO2 در سازندهای زمینشناسی، مانند مخازن تخلیه شده نفت و گاز، علاوه بر مزیتهای زیستمحیطی یکی از روشهای مؤثر ازدیاد برداشت نفت به‌عنوان ازدیاد برداشت ثالثیه است. وجود مخازن دارای افت فشار و نیازمند به تزریق گاز در جنوب غرب ایران از یک طرف و داشتن اثرات فنی و زیستمحیطی از طرف دیگر سبب ایجاد پتانسیل مناسبی جهت تزریق گاز CO2 برای ازدیاد برداشت در این منطقه شده است. برای انجام یک پروژه تزریق CO2، در اولین گام، یک ارزیابی از وضعیت فشار منفذی مخزن، مقادیر و جهتگیری تنش‌های برجا و وضعیت شکستگیها و گسلها مورد نیاز است. در این پژوهش، ابتدا فشار منفذی بر اساس روش ایتون تغییر یافته[1]برای 47 چاه برآورد و با دادههای آزمون مجدد سازند[2] و فشار گل اعتبارسنجی شد. مقادیر تنش‌های برجا برای 47 چاه در طول میدان گچساران، با استفاده از روابط پوروالاستیک، تخمین زده و با استفاده از دادههای آزمونهای نشت و نشت تمدید یافته
[3] اعتبارسنجی شد. سپس جهتگیری تنش‌های برجای افقی و شکستگیها بر استفاده نگارههای تصویری بررسی شد. رژیم تنش در میدان بررسی شده نرمال تعیین شد. در نهایت با استفاده تئوری گسل در حالت تنش بحرانی وضعیت شکستگیها و گسلها از نظر فعالیت هیدرولیکی و مکانیکی ارزیابی شد. در این بررسی گسلهای شمارۀ 15، 6، 10 و 2 به‌ترتیب مستعدترین گسلها برای فعالیت مجدد در طی تزریق
CO2 بودند.
[1]. Modified Eaton
[2]. Repeat Formation Test (RFT)
[3]. Leak of Test (LOT) and Extended Leak of Test (XLOT)
