5 نتیجه برای مهار
مجید مهدی، هوشنگ کاتبی،
جلد 11، شماره 4 - ( 12-1396 )
چکیده
تسلیح خاک بهوسیلۀ ژئوسنتتیکها روشی مؤثر برای افزایش مقاومت برخاس] سازههای مدفون است. در این مقاله از المان مسلحکنندۀ جدیدی که شامل تعدادی صفحات مهاری است و به ژئوگرید متصل میشود و موجب افزایش مقاومت بیرونکشیدگی ژئوگرید میشود استفاده شده است که به آن سیستم مهار- شبکه گفته میشود. بررسی عددی سهبعدی با استفاده از نرمافزار تفاضل محدود FLAC-3D برای بررسی مقاومت برخاست خطوط لولۀ مدفون در ماسۀ مسلحشده با این سیستم جدید انجام شده است. نتایج نشان میدهند که بهعلت گستردهتر شدن سطح گسیختگی خاک، استفاده از این سیستم مهار-شبکه در تودۀ خاک، مقاومت برخاست خطوط لولۀ مدفون را بهطور چشمگیری افزایش میدهد. طوریکه جهت لوله با قطر خارجی 50 میلیمتر، استفاده از سیستم مسلحکننده مهار- شبکه موجب افزایش مقاومت برخاست لوله بهمیزان 3/2 برابر حالت استفاده از ژئوگرید و 7/3 برابر حالت بدون مسلحکننده میشود. در مقایسه با چند لایۀ مسلحکننده، بازدهی استفاده از یک لایۀ مسلحکننده بیشتر است. همچنین بازدهی لایۀ مسلحکننده در خاکهای سست بیشتر از خاکهای متراکم است. بهعلاوه، با افزایش قطر لوله، تأثیر لایۀ مسلحکننده کمتر خواهد بود
بهروز احمدپور، مسعود عامل سخی، محسن کمالیان،
جلد 12، شماره 5 - ( 10-1397 )
چکیده
سپریهای فولادی در پروژههای مهندسی عمران بهطور گسترده بهعنوان سازه نگهبان استفاده میشوند. گاهی ممکن است لایۀ خاک سست یا نرم در عمقهای مختلف گود وجود داشته باشد. این مسئله موجب اثرات مختلف بر تغییر مکان سطح زمین، نیروها و لنگرهای وارد بر سپریها و مهارها در طی فرآیند گودبرداری نسبت به حالتی که خاک بهطورکلی یکنواخت است، میشود. این تفاوتها در روشهای معمول طراحی دیوارههای سپرکوبی شده بهطور دقیق در نظر گرفته نمیشود. در این مقاله یک گود عمیق با استفاده از روش اجزای محدود تحلیل میشود. عمق گود به سه لایۀ مختلف تقسیم شده است. یکی از لایهها، خاک سست است که موقعیت آن در سه حالت لایۀ بالایی، میانی و پایین مدل میشود. نتایج بهدست آمده از این مدلها با مدلی که فاقد لایۀ سست است مقایسه میشود. تحلیل شبه استاتیکی با اعمال شتاب افقی 3/0 g انجام شده است. نتایج حاصل نشان میدهد که وقتی لایۀ سست زیر لایههای سخت قرار میگیرد، لنگر خمشی وارد بر سپرها و نیروهای برشی بهترتیب در حدود 50 تا 100 و 15 تا 50 درصد نسبت به حالتی که لایۀ سست وجود ندارد افزایش مییابند. همچنین در حالت وجود لایۀ میانی سست موقعیت حداکثر تغییر شکل جانبی دیوارۀ سپرکوبی شده نسبت به سایر مدلها متفاوت است.
متین جلالی مقدم، دکتر امیرعلی زاد، دکتر نیما مهران نیا، نادر دستاران،
جلد 13، شماره 2 - ( 5-1398 )
چکیده
مهارهای صفحهای یکی از انواع مسلحکنندههای مکانیکی هستند که کاربردهای گستردهای در فعالیتهای ژئوتکنیکی ساحلی و فراساحلی مانند ساخت دیوارهای حائل مکانیکی، مقابله با بالازدگی فونداسیونها، تثبیت توربینهای باد و سکوهای شناور دریایی در برابر تلاطم آب دریا، و مهار خطوط لوله مدفون و مستغرق دارند. در این مقاله نتایج مدلسازی آزمایشگاهی دیوارهای حائل مهار صفحهای با هدف بررسی عملکرد آنها ارائه شده است. موارد بررسی شده بر قابلیت باربری پاشنه بارگذاری و تغییرمکانهای افقی دیواره شامل ارزیابی تأثیر شکل مربعی و دایرهای صفحات مهاری، ابعاد آنها در دو اندازۀ مختلف، تحت سه چیدمان لوزی، مربعی و 5 مهاره بوده است. بهمنظور مشاهده سطح لغزش بحرانی و میزان تأثیر موارد مذکور روی گوه گسیختگی از روش سرعتسنجی تصویری ذات (PIV) استفاده شده است. بر این اساس، بیشترین قابلیت باربری دیواره و کمترین جابهجایی افقی آن بهترتیب مربوط به چیدمان 5 مهاره، لوزی و مربعی بوده است. چیدمان لوزی با وجود یک مسلحکننده کمتر اختلاف نسبتاً کمی با نتایج چیدمان 5 مهاره داشته است. شکل دایرهای صفحات پایداری بیشتری را در دیواره فراهم آوردهاند. بر طبق نتایج تحلیل PIV، کرنش ذرات در سطح لغزش بحرانی، در چیدمانهای 5 مهاره و لوزی کوچکتر از چیدمان مربعی و در صفحات دایرهای کوچکتر از صفحات مربعی بهدست آمده است. چیدمان مسلحکنندهها و ابعاد صفحات تأثیر چشمگیری بر عمق گوه گسیختگی در خاکریز دیواره داشتهاند.
آقای محمدعماد محمودی مهریزی، آقای دکتر یونس دقیق، آقای دکتر جواد نظری افشار،
جلد 14، شماره 1 - ( 3-1399 )
چکیده
مهارهای مارپیچ از روشهای نوین در پایدارسازی دیوارهها و ساخت دیوارهای حایل هستند. در این پژوهش تأثیر شکل مهارهای مارپیچ بر جابهجایی دیواره پایدارسازی شده با این روش از نظر آزمایشگاهی بررسی شده است. بدینمنظور از ۴ نوع مهار مارپیچ با قطر و تعداد صفحات مارپیچ متفاوت برای پایدارسازی دیواره استفاده شده است. برای بررسی میزان جابهجایی و تغییراتی که در مراحل مختلف خاکبرداری در مدلسازی فیزیکی رخ میدهد از روش سرعتسنجی تصویری ذرات (PIV) استفاده شده و عکسهای گرفته شده از مراحل مختلف تجزیه و تحلیل و مقایسه شده است. با توجه به نتایج حاصل از آزمایشهای انجام شده میتوان بیان کرد که در شیب پشت (back slope) 20 درجه، میزان جابهجایی تاج دیواره با کاهش تعداد صفحههای مارپیچ و قطر آنها افزایش مییابد، در نتیجه میزان جابهجایی مجاز دیواره تعیین کننده نوع مهار مارپیچ استفاده شده است. با توجه به اینکه در شیب پشت 20 درجه مهار مارپیچ دارای 3 مارپیچ کمترین میزان جابهجایی را در تاج دیواره ایجاد میکند و جابهجایی رخ داده از دیوار پایدارسازی شده بهروش میخکوبی کمتر است، در زمان وجود سربار استفاده از روش مهار مارپیچ بهجای میخکوبی منطقی بهنظر میرسد.
محمد عماد محمودی مهریزی، علی قنبری،
جلد 14، شماره 5 - ( 10-1399 )
چکیده
در 30 سال گذشته استفاده از شمعها، مهارهای مارپیچ و به طور کلی پیهای مارپیچ رو به رشد بوده است. مواردی همچون پذیرش این تکنولوژی در آییننامههای بینالمللی و داخلی هر کشور، تحقیق، پژوهش و در نهایت چاپ کتابها و مقالات فراوان در این حوزه و وجود شرکتهای سازنده، کمیتهها و مجریان این تکنولوژی در گسترش و پیشرفت آن نقش بسیاری داشته است. با این وجود در بسیاری از کشورها، مخصوصا کشورهای در حال توسعه، چنین روشهایی با سرعت بسیار آهستهای پیشرفت کردهاند. در این مقاله تلاش شده است مسیر پیشرفت جهانی پیهای مارپیچ با بررسی 292 مقاله از سال 1990 تا 2020 مورد ارزیابی قرارگیرد و مقایسهای بین تحقیقات انجام شده انجام شود. این کار به روشن شدن موضوع کمک کرده و دامنه پیشرفت تکنولوژی را مشخص میکند؛ از طرف دیگر جمعآوری مقالات ارزشمند در این حوزه کار را برای تحقیقات بیشتر برای سایر محققان سادهتر خواهد کرد. در ادامه با مشخص شدن ویژگیهای این تکنولوژی به دلایل عدم پیشرفت این روش در کشورهای در حال توسعه پرداخته شده است. برای این منظور پرسشنامهای تهیه و برای محققان، سازندگان، طراحان و مجریان پروژههای ژئوتکنیکی ارسال شده است. هدف از تهیه این پرسشنامه مشخص کردن مواردی همچون، نوع پروژههای موجود، نوع خاک محل پروژه، میزان آشنایی با تکنولوژی پیهای مارپیچ، دلایل عدم استفاده از این روش و راه حلهای موجود برای گسترش این روش بوده است. در نهایت پیشنهادهایی برای گسترش این روش و موضوعات نیازمند به تحقیق بیشتر ارائه شده است.