جلد 4، شماره 2 - ( 12-1389 )
چکیده
حجم عظیم لاستیک¬های فرسوده با توجه به تجزیه¬ نشدن در طبیعت باعث ایجاد مشکلات زیست‌محیطی فراوان شده است که رفع آن از دغدغه¬های اصلی کارشناسان این حوزه است. در سال¬های اخیر به استفاده مجدد از این مواد در صنایع مختلف بسیار توجه شده است. این مواد به‌دلیل حالت الاستیک و توانایی زیاد در جذب انرژی به‌عنوان یکی از شناخته شده¬ترین میراگر¬ها محسوب می¬شوند. با توجه به این‌که کاهش لرزش¬های رسیده ناشی از زلزله، به سازه، از موثر¬ترین روش¬های مقابله با نیروی¬های زلزله است، لذا به نظر می‌رسد استفاده از مخلوط خاک-تراشه¬های لاستیک فرسوده در زیر پی می¬تواند به‌عنوان نوعی میراگر عمل کرده و اثرات امواج حاصل رسیده به زیرسازه را کاهش دهد. در این تحقیق مصالح مذکور به‌عنوان میراگر در زیر پی، مدل شده و تأثیر عمق سنگ‌بستر بر روی عمل‌کرد مخلوط در حوزۀ زمان و فرکانس بررسی شده است. نتایج نشان می¬دهد این مصالح دامنۀ تشدید، شتاب و انرژی رسیده به سطح زمین را به‌شدت کاهش می-دهد. همچنین با افزایش عمق سنگ‌بستر عمل‌کرد این مصالح به‌عنوان جداساز لرزه¬ای کاهش می-یابد. مصالح مذکور در زلزله¬های شدید نسبت به زلزله¬های ضعیف، عمل‌کرد بهتری دارد. مزیت این روش نسبت به روش¬های مشابه هزینۀ پایین، دسترسی آسان به منابع، عدم نیاز به تکنولوژی بالا و رفع هم‌زمان دو مشکل (لرزش¬های زلزله و مسائل زیست محیطی) است.
