بیمهی عمر به عنوان ابزاری برای سرمایهگذاری و همچنین، به منظور غلبه بر مشکلات ناشی از مرگ سرپرست خانواده و پیری و کهولت است. در بسیاری از کشورها با بیمههای عمر، منبع مالی عظیمی درکل جامعه از حق بیمههای گرفته شده بهدست میآید که میتوان برای توسعهی خود صنعت بیمه و یا دیگر بخشها و خدماترسانی بیشتر استفاده کرد. با وجود پیشرفت همه جانبهی این بیمه در کشورهای توسعه یافته و حتی بسیاری از کشورهای در حال توسعه، محصولات بیمهی عمر که نیاز مبرم زندگی امروز است، در سبد مصرفی خانوادههای ایرانی جایگاه مطمئنی بهدست نیاورده است.
پژوهش حاضر، عوامل مؤثر بر گسترش بیمهی عمر کشور را بررسی میکند و مطالعهای میدانی است که جامعهی آماری آن سه استان تهران، مازندران و آذربایجان‌شرقی است. در این راستا، بهصورت تصادفی و از داخل خوشه‌های یاد شده نمونهای گزیده شده است.
برای بررسی عوامل مؤثر، متغیرهای مربوط به این عوامل به دو گروه اصلی اقتصادی- اجتماعی و روانشناختی تقسیم و اطلاعات آن بهوسیلهی ۷۳ شاخص با پرسشنامه گردآوری شده است. بر مبنای اطلاعات گردآوری شده نتایج نشان میدهد که تقاضای بیمهی عمر طبق اطلاعات نمونهای، رابطهای منفی با متغیرهای سلامت انتظاری فرد، حق بیمهی پرداختی، انتظارات تورمی مثبت، درجهی ریسکگریزی، ارزیابی فرد از سلامت روانی خود، تمایل به ابراز اعتقادات فردی در جمع و درآمد دارد و متغیرهای اعتقاد به ارث گذاشتن، خوشبینی اقتصادی، اعتقاد به بهبود اوضاع اقتصاد ملی در آینده، سن فرد، اشتغال همسر و میزان مطالعهی افراد روی تقاضای فرد برای بیمهی عمر تأثیر مثبت دارد. در کنار عوامل گفته شده نکتهی جالب توجه این است که افراد برای خرید بیمهی عمر متأثر از تبلیغات شرکتهای بیمه نیستند و بیشتر معرفی بیمهی عمر از سوی دوستان و یا آشنایان در خرید بیمهی عمر از سوی ایشان تأثیر دارد. نکتهی دوم مربوط به نوع شغل افراد است که شاغلین بخش دولتی تمایل بیشتری نسبت به شاغلین بخش خصوصی برای خرید بیمهی عمر دارند.
