1- دانشیار جغرافیای سیاسی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران
2- دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران ، email: afshin_karami62@yahoo.com
چکیده: (6003 مشاهده)
خلیج فارس از جمله مناطق جغرافیایی با ویژگیهای ممتاز در جهان است و از قرن ها پیش به طور پیوسته مورد توجه دولتها بوده، بنابراین همواره در معرض رقابتها و کشمکشها بوده است. این منطقه در برگیرنده کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس به علاوه ایران و عراق است. روابط میان ایران و کشورهای جنوبی خلیج فارس از جهات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این مقاله بررسی روابط این کشورها با جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب تئوری سازهانگاری است. در مسیر بررسی این موضوع، نظر به شیوه خاص و بینابینی که این رویکرد با توجه به هستی شناسی خود در شناخت و بررسی پدیده ها دارد، ما نیز در بحث روششناسی راهی میانه را برگزیده و بنابراین از روشی هرمنوتیکی- اثباتی بهره خواهیم جست. روش گردآوری اطلاعات نیز به شیوه کتابخانهای و اسنادی بوده و پس از بررسی اطلاعات گردآوری شده به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته شد. عوامل و مؤلفههای مختلفی منجر به شکلگیری نوعی سوءظن دایمی میان دو طرف شده است که تغییر این ذهنیت نیازمند بازساخته شدن مبانی و انگارههای هویتی جدیدی برای دو طرف است که منابع تنشزا در آن به حداقل ممکن برسد. دو طرف برای همگرایی نیازمند بازتعریف مفاهیمی هستند که در چارچوب منافع و هویت ملّی هر دو طرف باشد.