دوره ۱۷، شماره ۴۶ - ( ۷-۱۳۹۶ )
جلد ۱۷ شماره ۴۶ صفحات ۱۳۸دوره۱۱۹فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mousavi S H, Abbasian A, Zoormand P. (2017). Evaluation of Ecological Potential of Ecotourism Development on Extensive and Focused Outing in Shahreza. jgs. 17(46), 119-138.
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-2845-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-2845-fa.html
موسوی سید حجت، عباسیان آسیه، زورمند پریناز. ارزیابی توان اکولوژیکی توسعۀ تفرج متمرکز و گسترده اکوتوریسم در شهرضا تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی ۱۳۹۶; ۱۷ (۴۶) :۱۳۸-۱۱۹
سید حجت موسوی* 
۱، آسیه عباسیان۲ ، پریناز زورمند۲
۱، آسیه عباسیان۲ ، پریناز زورمند۲
۱- دانشگاه کاشان، دانشگاه کاشان ، hmousavi15@gmail.com
۲- دانشگاه کاشان، دانشگاه کاشان
۲- دانشگاه کاشان، دانشگاه کاشان
چکیده: (۷۵۸۵ مشاهده)
پژوهش حاضر به ارزیابی توان اکولوژیکی شهرستان شهرضا به منظور توسعۀ تفرج متمرکز و گسترده پرداخته است. در این رأستا از مدل اکولوژیکی ارزیابی توسعهی توریسم استفاده شد. بدین منظور، ابتدا داده‌های پارامترهای شیب، جهت شیب، رده خاک، سنگ بستر، پوشش گیاهی، دما و ساعات آفتابی تهیه گردید و با رعایت اصول و شرایط مدل مزبور و همچنین اعمال آستانه‌های آن، نقشه‌های مناطق مناسب از منظر هر پارامتر ترسیم شد. سپس با تلفیق نقشه‌های مناطق مستعد مبادرت به تهیۀ نقشۀ نهایی توسعۀ تفرج گسترده و متمرکز اکوتوریسم گردید. نهایتاً لایه‌های تفرجگاهی از طریق برخورد مکانی با لایۀ جاذبه‌های طبیعی و مراکز روستایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مساحتی حدود 0198/9 و 9526/3 کیلومترمربع (32/0 و 14/0 درصد) از شهرستان شهرضا به‌ترتیب برای توسعه سطوح یک و دو تفرج متمرکز مناسب هستند. همچنین وسعتی حدود 1973/263 و 1843/298 کیلومترمربع (41/9 و 67/10 درصد) نیز به ترتیب جهت توسعه سطوح یک و دو تفرج گسترده سازگاری داشتند. انطباق بالای مکانی جاذبه‌های طبیعی و مراکز روستایی با طبقات تفرجی نیز حاکی از دقت قابل قبول مدل اکولوژیکی توسعۀ توریسم و همچنین نقشۀ آمایشی- فضایی توسعۀ اکوتوریسم شهرستان شهرضا می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
فهرست منابع
۱. پرهام، ساناز، صالحی، اسماعیل، مقصودی، منیژه. ۱۳۹۰. ارزیابی توان توسعه اکوتوریسم استان اصفهان: روستای اشکاوند و مناطق اطراف آن. محیط زیست و توسعه، سال ۲، شماره ۴، صص ۷-۱۶.
۲. تقوایی، مسعود، احسانی، غلامحسین، صفرآبادی، اعظم، ۱۳۸۸. نقش و جایگاه برنامه ریزی چند بعدی در توسعه توریسم و اکوتوریسم (مطالعه موردی: منطقه خرو طبس). جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، سال ۲۰ ، شماره پیاپی ۳۵ ، شماره ۳، صص ۴۵-۶۲.
۳. تولایی، سیمین، ۱۳۸۴. بوم‌گردی با تاکید بر جاذبه‌های گردشگری استان گلستان. پژوهش‌های جغرافیایی، شماره ۵۸، صص ۱۱۳-۱۲۲.
۴. حجازی، میراسدالله، فرمانی منصور، ستاره، ۱۳۹۶. ارزیابی توانمندی ژئوتوریسمی ژئومورفوسایت‌های روستای ورکانه به روش پری‌یرا. جغرافیا و برنامه‌ریزی، ۲۱(۹۵): ۲۱-۴۱.
۵. رحیم‌پور، علی، ۱۳۹۲. تحلیل آماری صنعت گردشگری جهان، بازارهای آینده و جایگاه ایران. نشریه گردشگری علم و فرهنگ، سال اول، شماره ۱، ۱-۱۸.
۶. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، ۱۳۹۳. راهنمای اکوتوریسم و طبیعت‌گردی در حوضه‌های آبخیز. سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور. معاونت آبخیزداری، دفتر طرح‌ریزی و هماهنگی آبخیزداری.
۷. سپهر، عادل، صفرآبادی، اعظم، ۱۳۹۲. تحلیل شاخص‌های اثرگذار بر توسعه اکوتوریسم در مناطق بیابانی ایران. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، ۴۵(۴): ۱۵۴- ۱۳۷.
۸. سلمانی، محمد، فرجی سبکبار، حسنعلی، ناظمی، محمد، اروجی، حسن، ۱۳۹۴. ارزیابی توانمندی‌ها و کاربری‌های ژئومورفوسایت‌ها (مطالعه موردی: ژئومورفوسایت‌های شهرستان طبس). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، ۴۷(۱): ۱۹۲-۱۷۷.
۹. سلطانی، زهرا، نوری، سید هدایت اله، ۱۳۸۹. ارزیابی توان محیطی شهرستان خوانسار به منظور توسعه توریسم (با استفاده از GIS). فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره ۹۹، صص ۷۷-۱۰۰.
۱۰. شریفی، مرتضی، ۱۳۶۸. آمایش و برآورد ظرفیت برد تفرجی جنگل شمشادی سنگان، پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد، رشته جنگل‌داری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
۱۱. فرج زاده اصل، منوچهر. ۱۳۸۴. سیستم اطلاعات جغرافیایی و کاربرد آن در برنامـه‌ریـزی توریسـم، انتشـارات سمت، چاپ اول.
۱۲. کرمی، ناصر. ۱۳۸۲. امکان سنجی توسعه اکوتوریسم دریایی در جمهوری اسلامی ایران، تهران، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
۱۳. کرمی، ناصر، ۱۳۷۸. اکوتوریسم ایران. تهران، معاونت تحقیقات، آموزش و برنامه‌ریزی سازمان ایرانگردی و جهانگردی، نگارش نخست.
۱۴. کریمی، محمد، سعدی مسگری، محمد، شریفی محمد علی، ۱۳۸۸. مدل توان اکولوژیکی سرزمین با استفاده از منطق فازی (منطقه مورد مطالعه: شهرستان برخوار و میمه). مجله سنجش از دور و GIS ایران، سال اول، شماره ۱، صص ۱۷-۳۸.
۱۵. کیانی سلمی، صدیقه، موسوی، سیدحجت، یگانه دستگردی، پریسا، ۱۳۹۶. برنامه‌ریزی مکانی و امکان‌سنجی نواحی مستعد طبیعت‌گردی با نگرش آمایش سرزمین (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری). اطلاعات جغرافیایی، دوره ۲۶، شماره ۱۰۲، صص ۲۱۷-۲۲۸ .
۱۶. مخدوم، مجید، ۱۳۸۵، شالوده آمایش سرزمین، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ هفتم، تهران.
۱۷. مخفی، گلنار؛ رونیاسی، نسیم؛ سبحان اردکانی، سهیل؛ یالپانیان، علی اکبر، ۱۳۹۱. مکان‌یابی مناطق مستعد توسعه گردشگری در شهرستان همدان. جغرافیا و مطالعات محیطی، دوره ۱، شماره ۲، صص ۷۹-۹۴.
۱۸. منشی زاده، رحمت الله، فلاحی، حمید، ۱۳۸۴. پهنه‌بندی توان اکوتوریسم در محدوده حفاظت شده اشترانکوه با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS). مطالعات مدیریت گردشگری، شماره ۸، صص ۹۰-۵۹.
۱۹. مولایی هشجین، نصرالله، ۱۳۸۶. اکوتوریسم و توسعه در کنار عملکرد مسلط جزایر خارک و خارکو. مجموعه مقالات همایش منطقه‌ای جغرافیا، گردشگری و توسعه پایدار اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر.
۲۰. نوری، سید هدایت اله؛ نوروزی آوارگانی، اصغر، ۱۳۸۶. ارزیابی توان محیطی برای توسعه توریسم در دهستان چغاخور. مجله پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان، جلد ۲۲، شماره ۱، صص ۱۳-۲۸.
21. Bahaire, T., Elliott-White, M., 1999. The Application of Geographical Information Systems (GIS) in Sustainable Tourism Planning, A Review, Journal of Sustainable Tourism, Vol. 7, No. 2.
22. Bunruamkaew, K., Murayama, Y., 2012. Land Use and Natural Resources Planning for Sustainable Ecotourism Using GIS in Surat Thani, Thailand. Sustainability, 4(3): 412-429.
23. Choudhury, S., Mohan Pant, R., Chatterjee, S., Nanding A., 2016. Destination Branding of Ziro Through Potentiality of Bio-tourism. Bioprospecting of Indigenous Bioresources of North-East India, 329-337.
24. Dhami, J. Deng, R.C., Burns, Pierskalla C., 2014. Identifying and mapping forest-based ecotourism areas in West Virginia–Incorporating visitors' preferences. Tourism Management, 42: 165-172.
25. Fangyong, HE., 2015. Evaluation of the ecotourism development potential for provinces in western China. Journal of Arid Land Resources and Environment, 04: 592-599.
26. Hayes, J., 2002. Strategies for Ecotourism Development in the Quibbling, London press. 12, p4-31.
27. Bahaire, T., Elliott-White, M., 1999. The Application of Geographical Information Systems (GIS) in Sustainable Tourism Planning, A Review, Journal of Sustainable Tourism, Vol. 7, No. 2.
28. Bunruamkaew, K., Murayama, Y., 2012. Land Use and Natural Resources Planning for Sustainable Ecotourism Using GIS in Surat Thani, Thailand. Sustainability, 4(3): 412-429.
29. Choudhury, S., Mohan Pant, R., Chatterjee, S., Nanding A., 2016. Destination Branding of Ziro Through Potentiality of Bio-tourism. Bioprospecting of Indigenous Bioresources of North-East India, 329-337.
30. Dhami, J. Deng, R.C., Burns, Pierskalla C., 2014. Identifying and mapping forest-based ecotourism areas in West Virginia–Incorporating visitors' preferences. Tourism Management, 42: 165-172.
31. Fangyong, HE., 2015. Evaluation of the ecotourism development potential for provinces in western China. Journal of Arid Land Resources and Environment, 04: 592-599.
32. Hayes, J., 2002. Strategies for Ecotourism Development in the Quibbling, London press. 12, p4-31.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)