1- دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،دانشگاه آزاد تهران شمال،ایران، دانشگاه آزاد تهران شمال،ایران ، bakhshimina66@gmail.com
2- گروه معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران، گروه معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
3- گروه جغرافیا، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی( ره)،شهر ری، ایران.، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی( ره)،شهر ری، ایران.
چکیده: (5616 مشاهده)
محورهای فرهنگی به عنوان بخشی از فضاهای عمومی در شهرها نقش مهمی در رفع نیازهای انسانی ایفا میکنند بسیاری از نظریهپردازان شهری محورهای فرهنگی را به عنوان یکی از اجزای اصلی یک سیستم شهری میدانند زیرا در کنار نقش عملکردی خود باعث افزایش اجتماعپذیری در فضاهای شهری میشوند.بنابراین به منظور پویایی بیشتر این فضاها و برای برآورده ساختن نیازهای مردم باید به کیفیت محیط توجه کرد و آنها را مورد بررسی قرار داد.در این پژوهش چنین رویکردی در بازآفرینی مورد نظر است تا با شناسایی و ارزیابی ابعاد و اصول بازآفرینی،ارتقا کیفیت در محور انقلاب شناسایی شود هدف این پژوهش بازآفرینی محور فرهنگی خیابان انقلاب تهران با تاکید بر ارتقا کیفیت محیط میباشد.پژوهش حاضر یک تحقیق میدانی با رویکرد توصیفی– تحلیلی است و به دنبال پاسخ به این سوال که مولفههای بازافرینی محور فرهنگی چه ارتباطی با مولفههای کیفیت محیط دارد؟در این پژوهش برای تدوین چارچوب نظری،ابتدا با استفاده از روش اسنادی،مبانی نظری موضوع به تفصیل بیان شده و سپس با تحلیل رویکردهای موجود با تاکید بر کیفیت محیط سعی در استدلال منطقی مباحث در نتیجه تدوین چارچوب مفهومی برای پژوهش شده است.برای این منظور علاوه بر تحلیل کیفی فضاهای شهری،در آن به تحلیل کمی شاخصها با استفاده از پرسشنامه پرداخته شده است.جهت سنجش دادههای جمع اوری شده از آزمون آماری رگرسیون جهت سنجش عوامل موثر بر بازآفرینی وکیفیت محیط،آزمون همبستگی پیرسون جهت سنجش ارتباط بین مولفههای کیفیت محیط و بازآفرینی و از آزمون فریدمن به منظور اولویتبندی هر شاخص و میانگین رتبه شاخصها از دیدگاه شهروندان استفاده شده است.نتایج حاصل حاکی از آن است که در میان شاخصها به ترتیب،مولفه زیست محیطی، اولویت اول و سپس مولفه محتوایی در ارتقا کیفیت محیط قرار دارند