دوره 24، شماره 72 - ( 1-1403 )                   جلد 24 شماره 72 صفحات 340دوره327فصل__Se | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

kaviani ahangar S, Mahdavi R, zehtabian G, gholami H, Chapagain A K. Monitoring of vegetation and land use changes process using Landsat data (Case study: Sarvestan plain). jgs 2024; 24 (72) : 18
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3788-fa.html
کاویانی آهنگر ُسارا، مهدوی رسول، زهتابیان غلامرضا، غلامی حمید، چاپاگین آشوک کومار. پایش روند تغییرات پوشش گیاهی و کاربری اراضی با استفاده از داده های رقومی لندست (مطالعه موردی دشت سروستان). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 1403; 24 (72) :327-340

URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3788-fa.html


1- دانشجوی دکتری مهندسی منابع طبیعی گرایش بیابان زدایی دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.
2- دانشیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران. ، Ra_mahdavi2000@yahoo.com
3- استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4- دانشیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.
5- محقق ارشد، مؤسسه اقیانوس آرام، ایالات متحده آمریکا.
چکیده:   (3592 مشاهده)
بیابان‌زایی یک تهدید جدی زیست محیطی و اقتصادی-اجتماعی برای کره خاکی است. هدف از این مطالعه، پایش پوشش گیاهی و کاربری اراضی به منظور بررسی بیابان‌زایی دشت سروستان به عنوان دشتی ممنوعه در استان فارس است. بدین منظور از تصاویر لندست از سنجنده TM(سال 1993)، سنجنده +ETM (سال های2001 و 2008) و سنجنده OLI/TIRS(سال 2016) استفاده شد. پایش تصویر به روش تفاضل تصویر، تفاضل شاخص پوشش گیاهی و نقشه‌های کاربری اراضی انجام گردید. در نقشه تفاضل سال 1993 و 2001 و سال 1993 و 2016 پسروی 99 درصدی اراضی آبی در دهانه دریاچه مهارلو، به صورت تغییرات افزایشی در باند مادون قرمز قابل مشاهده است. نتایج حاصل از تفاضل شاخص پوشش گیاهی نشان دهنده افزایش پوشش گیاهی است که در واقع افزایش سطح اراضی کشاورزی در سال 2016 نسبت به سال2008 و 1993 است. بر اساس نتایج حاصل از طبقه بندی نظارت شده از سال 1993 تا سال 2016 سطح اراضی آبی از 11/7 هکتار به 075/0 هکتار کاهش یافته، از طرفی سطح اراضی شور از 99/143 هکتار به  83/223 هکتار افزایش و سطح اراضی کشت شده (زراعی و باغی) از 28/113 هکتار به 14/201 هکتار افزایش یافته است، که با توجه به اهمیت شاخص‌های اراضی شور و تغییر کاربری اراضی از منابع طبیعی به کشاورزی در مطالعات بیابان‌زایی می‌توان نتیجه گرفت که روند بیابان‌زایی در منطقه مورد مطالعه رو به افزایش است.
شماره‌ی مقاله: 18
متن کامل [PDF 1376 kb]   (631 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: سنجش از دور

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Applied researches in Geographical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb