دوره 19، شماره 54 - ( 9-1398 )
جلد 19 شماره 54 صفحات 217دوره205فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
2- دانشیار گروه کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران ، hakhosravi@ut.ac.ir
3- دانشجوی دکتری مدیریت و کنترل بیابان دانشگاه تهران
2- دانشیار گروه کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران ، hakhosravi@ut.ac.ir
3- دانشجوی دکتری مدیریت و کنترل بیابان دانشگاه تهران
چکیده: (4724 مشاهده)
آب و هوای مناسب و شناخت کافی از شرایط اقلیمی در مقصد یکی از مهمترین عناصر در بحث گردشگری است و می‌تواند به عنوان یک عامل جاذب یا دافع برای گردشگران باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی اقلیم گردشگری استان یزد به عنوان یکی از مهم ترین استان های گردش پذیر در مناطق خشک کشور است. برای تعیین آسایش حضور گردشگر از شاخص اقلیم آسایش گردشگری (TCI) استفاده شد. به منظور بررسی شاخص اقلیم آسایش (TCI) از داده‌های 17 ایستگاه هواشناسی استفاده شد. سپس با محاسبه زیرشاخصها و شاخص TCI با کمک نرم‌افزار ArcGIS پهنه‌بندی زیرشاخصها و شاخص TCI انجام شد. نتایج نشان داد به ترتیب ماه‌های مهر، اردیبهشت، آبان و فروردین بهترین ماهها برای فعالیتهای گردشگری در استان یزد است و به ترتیب ماه‌های دی، تیر، بهمن و آذر داری پایین‌ترین میانگین شاخص TCIهستند. لازم به ذکر است که تیر ماه دارای بیشترین تغییرات و مهر ماه دارای کمترین تغییرات در شاخص TCIدرسطح استان یزد است. همچنین کلاس‌بندی سالانه شاخص TCI براساس طبقه‌بندیScott وMcBoyle نشان میدهد استان یزد در دو کلاس اوج در فصول معتدل و اوج در فصول خشک قرار میگیرد. به طورکلی می‌توان گفت مناطق کوهستانی با ارتفاع بیش از 2700 تا 3000 متر و مناطق اطراف آن در فصول خشک که بارش و کاهش دما عامل محدود‌کننده نیست دارای بهترین شرایط گردشگری می‌باشد. مناطق دیگر با ارتفاع کمتر از 2700 تا 3000 متر در فصول بهار و پاییز بهترین شرایط اقلیمی را برای گردشگری دارند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1396/1/3 | پذیرش: 1397/6/1
دریافت: 1396/1/3 | پذیرش: 1397/6/1
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |