دوره 24، شماره 72 - ( 3-1403 )                   جلد 24 شماره 72 صفحات 169دوره157فصل__Se | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.52547/jgs.24.72.157
‎ 20.1001.1.22287736.1300.0.0.147.0

XML English Abstract Print

شناسایی الگوی علی اصول پایداری زیست محیطی براساس آیین نامه Leed با تاکید بر معماری سنتی ایران (مورد پژوهش: شهر قم)
حسن حاجی امیری1 ، آرش ثقفی اصل 2، مهدی اشجعی3
1- دانشجوی دکتری معماری، گروه مهندسی معماری، واحد تهران جنوب،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، a.saghafi@iaut.ac.ir
3- استاد گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده:   (3150 مشاهده)
صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل گشته اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی واقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان راملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می­کند. در طول سالیان گذشته راهکارها، معیارها و استانداردهای متفاوتی در زمینه ی بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان ها تدوین گردیده است که از جمله معیارهای قابل توجه در عصر حاضر می توان به لید( LEED) اشاره نمود. هدف پژوهش حاضر شناسایی الگوی علی اصول پایداری زیست محیطی براساس آیین نامه لید است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه اماری پژوهش حاضر را معماران و کارشناسان شهر قم تشکیل می­داد. حجم نمونه به صورت هدفمند 25 نفر تعیین شد. به منظور دستیابی به هدف پژوهش از مدل دیمتل فازی استفاده شد. یافته ­های حاصل از این پژوهش نشان داد که  از بین معیارهای پایداری زیست مجیطی براساس الگوی لید معیار سایت پایدار به عنوان تاثیرگذارترین معیار و معیار اولویت­های منطقه­ ای و نوآوری در طراحی به عنوان تاثیرپذیرترین معیار شناسایی شد. همچنین معیارهای انرژی،جو و کارایی آب و کیفیت هوای داخل ساختمان و مصالح و منابع به عنوان معیارهای حد واسط شناسایی شد
شماره‌ی مقاله: 9
واژه‌های کلیدی: معماری پایدار، پایداری زیست محیطی، آیین نامه Leed، شهرقم.
متن کامل [PDF 743 kb]   (266 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/12/2 | پذیرش: 1399/5/26
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.