حوضه ­های مناطق نیمه­ خشک نسبت به فرایند فرسایش خاک حساس بوده و هر ساله خسارات زیادی را در این زمینه متحمل می­شوند. مطالعات مورفومتریکی روش مهمی در شناسایی مناطق مستعد فرسایش بوده و به نوعی پیش­ نیاز ارزیابی الگوی فرسایش در حوضه­ های آبخیز می­باشد. حوضه نیمه­ خشک کامیاران به دلیل تنوع لیتولوژیکی، ژئومورفولوژی متنوع، توپوگرافی ناهموار و معیشت طبیعت محور ساکنان آن در معرض خطر فرسایش خاک قرار داشته و تعیین میزان پتانسیل فرسایش خاک این حوضه، جهت مدیریت علمی و توسعه پایدار آن ضروری است. هدف پژوهش اولویت ­بندی پتانسیل فرسایش خاک در زیرحوضه­ های، حوضه کامیاران است. از نظر روش ­شناسی این پژوهش مبتنی بر روش­های WSA و میانگین­ گیری بوده که بر مبنای محاسبه و رتبه ­بندی پارامترهای مورفومتریک می­باشد. نتایج نشان داد، که بر اساس روش­های WSA و میانگین­ گیری به ترتیب 53.63% و 75.91% مساحت حوضه کامیاران در پهنه­ های با پتانسیل فرسایش خاک زیاد قرار گرفته و نیازمند طرح­ های حفاظتی می ­باشند. روش WSA به علت مد نظر قرار دادن پارامترهای مورفومتریک مختلف و نحوه محاسبه دقیق کارایی بهتری برای مطالعات اولویت­ بندی فرسایش خاک دارد. زیرحوضه­ های واقع در نواحی شمالی حوضه کامیاران دارای پتانسیل زیاد برای فرسایش خاک بوده و زیرحوضه ­های واقع در نواحی جنوبی آن دارای پتانسیل کم فرسایش خاک است. به طورکلی میزان پتانسیل فرسایش خاک در زیرحوضه­ های کامیاران متاثر از شرایط لیتولوژیکی و ژئومورفولوژیکی زیرحوضه­ ها بوده و پارامترهای مرتبط با نفوذ بیشترین تاثیر را در میزان پتانسیل فرسایش خاک زیرحوضه­ ها دارند.