|
۱. احمدي، بابک (۱۳۸۴) هايدگر و پرسش بنيادين. چاپ سوم. تهران: مرکز. ۲. بلاکهام، هرولدجان (۱۳۸۵) شش متفکر اگزيستانسياليست. ترجمة محسن حکيمي. تهران: مرکز. ۳. جمادي، سياوش (۱۳۸۵) زمينه و زمانة پديدارشناسي. تهران: ققنوس. ۴. حاجي‌علي اورک¬پور، صبورا (۱۳۸۸) «سير انديشة هايدگر درباب زبان». کتاب ماه فلسفه. شمارة ۲۴: ۷۹-۸۹. ۵. حنايي‌کاشاني، محمدسعيد (۱۳۷۵) «هيدگر، انسان، هستي». ارغنون. شمارة ۱۱و ۱۲: ۱۸۱-۲۱۰. ۶. دارتيک، آندره (۱۳۷۶) پديدارشناسي چيست. ترجمة محمود نوالي. تهران: سمت. ۷. داوري اردکاني، رضا (۱۳۸۹) «هستي ازمنظر هايدگر». کتاب ماه و فلسفه. شمارة ۴۲: ۱۴۶-۱۵۰. ۸. روزبه، محمدرضا (۱۳۸۰) ادبيات معاصر (شعر). تهران: روزگار. ۹. سپهري، سهراب (۱۳۸۷) هشت کتاب. چاپ چهل‌ودوم. تهران: طهوري. 10. ــــــــ (1381) هشت کتاب. به‌کوشش محمد حقوقي. چاپ نهم. تهران: نگاه. ۱۱. شمس لنگرودي، محمد (۱۳۸۴) تاريخ تحليلي شعر نو. چاپ چهارم. تهران: مرکز. ۱۲. شميسا، سيروس (۱۳۸۲) نگاهي به سپهري. چاپ هشتم. تهران: صداي معاصر. 13. ــــــــ (1370) نگاهي به سهراب سپهري. تهران: مرواريد. ۱۴. کمالي، سيدمجيد (۱۳۹۰) «پيوند پديدارشناسي و هرمنوتيک در هستي‌شناسي هايدگر: خوانشي از کتاب هستي و زمان هايدگر». کتاب ماه فلسفه. شمارة ۴۴: ۱۶-۲۷. 15. ــــــــ (1383) «زبان و سکوت، گفت‌وگوي هايدگر و گئورگ تراکل». نامة فرهنگ. شمارة 52: 80-90. ۱۶. گردر، يوستين (۱۳۷۷) دنياي سوفي. ترجمة حسن کامشاد. چاپ ششم. تهران: نيلوفر. ۱۷. گلن¬گري، جي (۱۳۹۰) «هستي و انسان در انديشة هايدگر». خردنامه. سال سوم. شمارة ۷: ۱۰۷-۱۱۸. ۱۸. هايدگر، مارتين (۱۳۹۱) زبان خانة وجود. ترجمة جهانبخش ناصر. تهران: هرمس. 19. ــــــــ (1381) شعر، زبان و انديشة رهايي (هفت مقاله از هايدگر). ترجمة عباس منوچهري. تهران: مولي. 20. ــــــــ (1379) «عصر تصوير جهان». ترجمة حميد طالب¬زاده. فصلنامة فلسفه. سال اول. شمارة 1: 140-150. 21. ــــــــ (1393) هستي و زمان. ترجمة عبدالکريم رشيديان. چاپ چهارم. تهران: ني. 22. Heidegger, Martin (1971) The Origin of the Work of Art, in poetry Language, Trans by Albert Hofstadter, New York: Harper & Row.
|
صاحب امتیاز و ناشر
