۱. قرآن مجيد (۱۳۷۹) ترجمة مهدي الهي قمشه¬اي. تهران: دارالقرآن الکريم. ۲. ابنالمعتز، ابوالعباس عبدالـله (۲۰۰۱) البديع. لبنان: مؤسسه الکتبالثقافيه. ۳. استعلامي، محمد (۱۳۸۳) درس حافظ. چاپ دوم. تهران: سخن. ۴. انوري، حسن و حسن احمدي گيوي (۱۳۶۷) دستور زبان فارسي. تهران: فاطمي. ۵. تفتازاني، سعدالدين (۱۳۸۸) شرح المختصر. چاپ پنجم. قم: اسماعيليان. ۶. حافظ، شمس¬الدينمحمد (۱۳۹۱) ديوان. به¬اهتمام محمد قزويني و قاسم غني. تهران: سروش. ۷. حيدري، علي (۱۳۸۵) «ايهام در شعر حافظ». کيهان فرهنگي. شمارة ۲۳۹ و ۲۴۰: ۳۲-۳۹. ۸. ـــــــ و همکاران (۱۳۹۶) «بدل بلاغي محملي براي ايهام¬سازي حافظ». متن¬پژوهي ادبي. سال بيستويکم. شمارة ۷۳: ۱۵۱-۱۷۳. ۹. خيامپور، عبدالرسول (۱۳۸۸) دستور زبان¬ فارسي. چاپ چهاردهم. تهران: ستوده. ۱۰. دهخدا، علياکبر (۱۳۷۷) لغت¬نامه. چاپ دوم. تهران: دانشگاه تهران. ۱۱. راستگو، سيدمحمد (۱۳۷۰) «ايهام در شعر فارسي». مجلة معارف. دورة هشتم. شمارة ۱: ۳۷-۸۳. 12. ـــــــ (1383) «مهندسي سخن در سروده¬هاي حافظ». پژوهش¬هاي ادبي. شمارة 3: 65-82. ۱۳. رجايي، محمدخليل (۱۳۹۲) معالم البلاغه در علم معاني، بيان و بديع. چاپ چهاردهم. شيراز: دانشگاه شيراز. ۱۴. رحيمي¬هرسيني، بهنوش و همکاران (۱۳۹۶) «نوعي مجاز با دلالت دوگانه (حقيقي و غيرحقيقي) شگردي براي گسترش دامنة معني در غزليات حافظ». زبان و ادب فارسي. سال هفتادم. شمارة ۲۳۵: ۵۷-۷۱. ۱۵. شميسا، سيروس (۱۳۸۱) بيان. چاپ نهم. تهران: فردوسي. 16. ـــــــ (1388) يادداشت¬هاي حافظ. تهران: علمي. 17. ـــــــ (1389) معاني. چاپ دوم. تهران: ميترا. 18. ـــــــ (1390) نگاهي تازه به بديع. چاپ چهارم. تهران: ميترا. ۱۹. شفيعيکدکني، محمدرضا (۱۳۷۰) صور خيال در شعر فارسي. چاپ چهارم. تهران: آگاه. 20. ـــــــ (1391) رستاخيز کلمات. تهران: سخن. 21. ـــــــ (1386) موسيقي شعر. چاپ پنجم. تهران: آگه. ۲۲. فرشيدورد، خسرو (۱۳۵۴) «ساختمان تشبيه و استعاره در شعر حافظ». خرد و کوشش. شمارة ۱۸: ۳۵-۷۲. ۲۳. وحيديان کاميار، تقي (۱۳۸۷) بديع از ديدگاه زيباييشناسي. چاپ سوم. تهران: سمت. ۲۴. وفايي، عباسعلي (۱۳۹۱) دستور تطبيقي. تهران: سخن. ۲۵. الهاشمي، السيداحمد (۱۳۸۳) جواهرالبلاغه. الطبع الثانيه. مؤسسه الصادق للطباعه و النشر. ۲۶. هروي، حسينعلي (۱۳۸۶) شرح غزلهاي حافظ. به کوشش زهرا شادمان. چاپ هفتم. تهران: فرهنگ نشر نو.
|