[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
آمار نشریه::
::
شناسنامه نشریه
..
پایگاه‌های نمایه‌کننده

  AWT IMAGE   AWT IMAGE 
 AWT IMAGE   AWT IMAGE 
   

   

..
پایگاه‌های اجتماعی
     
ACADEMIA
 
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
نظرسنجی
نظر شما در مورد عملكرد دوفصلنامه زبان و ادبيات فارسي چيست؟
عالي
خوب
متوسط
ضعيف
   
..
:: جلد 30، شماره 92 - ( 3-1401 ) ::
جلد 30 شماره 92 صفحات 80-57 برگشت به فهرست نسخه ها
نقش مؤلفه‌های دستوری در ابهام زبانی غزلیات غالب دهلوی
حسین اتحادی*
دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل ، Hossein.ettahadi@gmail.com
چکیده:   (2418 مشاهده)
غالب دهلوی یکی از مشهورترین شاعران سبک هندی در قرن سیزدهم است. ازنظر برخی منتقدان، او از گروه شاعرانی است که کلامشان غالباً مبهم و پیچیده است. در پژوهش حاضر، به‌روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی، مهم‌ترین بخش آثار غالب، که مجموعه غزلیات او است، برای روشن‌شدن عوامل ابهام، از منظر زبانی بررسی و تحلیل شده است. نتایج نشان می‌­دهد که ابداع ترکیبات مختلف وصفی، حذف بخشی از جمله، برخی سهوهای لغوی و نحوی و به‌ویژه برقرارکردن تنازع میان کلمات، مؤلفه‌­هایی هستند که مایه ابهام کلام غالب شده­اند. ازاین‌میان، کاربرد ترکیبات تازه و برقراری تنازع را، به‌دلیل کاربرد زیاد، می­توان از ویژگی‌­های سبکی غالب محسوب کرد. ازمنظری دیگر، علاقه زیاد شاعر به ارائه مضامین تازه و پیچیده سبب شده است تا ترکیبات تازه اسمی، قیدی و به‌ویژه وصفی زیادی ابداع کند.
 
واژه‌های کلیدی: غالب دهلوی، غزلیات، مؤلفه‌­های دستوری، زبان، ابهام
متن کامل [PDF 5408 kb]   (671 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
فهرست منابع
1. آريان، قمر (1352) «ويژگي¬ها و منشأ پيدايش سبک مشهور به هندي در سير تحول شعر فارسي». مجلة دانشكدة¬ ادبيات و علوم انساني دانشگاه فردوسي. شمارة 34: 261-296.
2. اکبرآبادي، سراج‌الدين علي‌خان (1375) چراغ هدايت. به‌کوشش منصور ثروت. تهران: اميرکبير.
3. اميرخسرو دهلوي، خسروبن‌محمود (1380) ديوان. با مقدمه و تصحيح محمد روشن. تهران: نگاه.
4. انوري، حسن؛ و حسن احمدي‌گيوي (1382) دستور زبان فارسي2. چاپ بيست‌ودوم. تهران: فاطمي.
5. خلف‌تبريزي، محمدحسين (1362) برهان قاطع. چاپ دوم. به‌اهتمام محمد معين. تهران: اميرکبير.
6. بهار، محمدتقي (1381) سبک‌شناسي يا تاريخ تطور نثر فارسي. جلد اول. تهران: زوار.
7. تتّوي، عبدالرشيد‌بن‌عبدالغفور (1337) فرهنگ رشيدي. تحقيق و تصحيح محمد عباسي. تهران: کتابفروشي باراني.
8. تفتازاني، مسعودبن‌عمر (1370) مختصرالمعاني. قم: مؤسسة دارالفکر.
9. تهانوي، محمدعلي (1996) کشّاف اصطلاحات الفنون و العلوم. لبنان: مکتبه لبنان ناشرون.
10. جان‌نثاری، ناصر (1378) «انديشه‌هاي عرفاني در شعر غالب دهلوي». کيهان فرهنگی. شمارة 151: 24-27.
11. جمال¬الدين انجو، حسين‌بن¬حسن (1375) فرهنگ جهانگيري. ويراستة رحيم عفيفي. جلد سوم. تهران: دانشگاه فردوسي مشهد.
12. حافظ، خواجه شمس‌الدين محمد (1375) ديوان. به‌تصحيح و توضيح پرويز ناتل خانلري. تهران: خوارزمي.
13. دهخدا، علي‌اکبر (1377) لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.
14. ديوان‌بيگي شيرازي، سيداحمد (1365) حديقه‌الشعرا. تصحيح و تکميل و تحشيه عبدالحسين نوائي. تهران: زرين.
15. راستگو، سيدمحمد (1379) ايهام در شعر فارسي. تهران: سروش.
16. رامپوري، غياث‌الدين (1375) غياث‌اللغات. به‌کوشش منصور ثروت. تهران: اميرکبير.
17. سليمانی، قهرمان (1393) «دساتير، زبان پاک و غالب¬دهلوي». نامة فرهنگستان. شمارة 2: 55-76.
18. شاد، محمدپادشاه (1363) فرهنگ جامع فارسي آنندراج. زيرنظر محمد دبيرسياقي. چاپ دوم. تهران: کتابفروشي¬خيام.
19. شريعت، محمدجواد (1367) دستور زبان فارسي. چاپ سوم. تهران: اساطير.
20. شفيعي¬کدکني، محمدرضا (1347) «شعر پارسي در آن‌سوي مرزها». هنر و مردم. شمارة 69: 24-29.
21. شفيعي¬کدکني، محمدرضا (1384) شاعر آينه‌ها. چاپ ششم. تهران: آگه.
22. صفا، ذبيح‌الله (1373) تاريخ ادبيات در ايران. چاپ دهم. جلد پنجم. تهران: فردوس.
23. غالب دهلوي (1376) ديوان. به‌اهتمام محسن کياني. تهران: روزنه.
24. غالب دهلوي (1377) ديوان. مقدمه تصحيح و تحقيق محمدحسن حائري. تهران: ميراث مکتوب.
25. فرشيدورد، خسرو (1382) دربارة ادبيات و نقد ادبي. چاپ چهارم. تهران: اميرکبير.
26. گرکاني، شمس‌¬العلما (1377) ابدع البدايع. به‌اهتمام حسين جعفري. تبريز: احرار.
27. محمود، سيدفياض؛ و سيد وزيرالحسن عابدي (1380) تاريخ ادبيات فارسي در شبه قارة هند. ترجمة مريم ناطق‌شريف. تهران: رهنمون.
28. مشهدی، محمدامير (1389) «حافظ و غالب». مطالعات شبه‌قارّه. شمارة 5: 101-124.
29. معين، محمد (1383) فرهنگ فارسي. تهران: اميرکبير.
30. ميرصادقي، ميمنت (1385) واژه‌نامة هنر شاعري. چاپ سوم. تهران: کتاب مهناز.
31. الهاشمي، احمد (1394) جواهرالبلاغه. ترجمه و شرح حسن عرفان. چاپ سوم. قم: بلاغت.
32. همايي، جلال¬الدين (1374) معاني و بيان. چاپ سوم. تهران: هما.
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ettehadi H. The Role of Grammatical Components in the Linguistic Ambiguity of Ghalib Dehlavi’s Ghazals. Persian Language and Literature 2022; 30 (92) :57-80
URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-4178-fa.html

اتحادی حسین. نقش مؤلفه‌های دستوری در ابهام زبانی غزلیات غالب دهلوی. زبان و ادبيات فارسی. 1401; 30 (92) :57-80

URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-4178-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 30، شماره 92 - ( 3-1401 ) برگشت به فهرست نسخه ها
دوفصلنامه  زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی Half-Yearly Persian Language and Literature
Persian site map - English site map - Created in 0.09 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4666