1- دانشگاه یزد 2- دانشگاه یزد ، khodadadi@yazd.ac.ir
چکیده: (13494 مشاهده)
درخت در شعر فارسی اهمیت ویژهای دارد. عناصر فرهنگی دینی، اسطورهای، اخلاقی، عرفانی و سیاسی، گزارههایی متأثّر از درخت دارند. درخت بعد از آب و خورشید پدیدهای مهم است که عناصر و موقعیتهای ویژۀ ادبی از آن آفریده میشود. با ظهور حوادث مختلف سیاسی در سدۀ اخیر از یک سو و خلق اندیشهها و سبکهای متعدد هنری، از سوی دیگر، شیوههای خلّاقانۀ پیوند پدیدههای طبیعی با عناصر انسانی برجسته میگردد. تصویر درخت در شعر نو، جلوهای تازه و چند جانبه مییابد. شاعران نوپرداز، نقشهای ویژهای به عناصر غیر انسانی میبخشند و از این میانه، درخت همزادی انسانگونه است که تحوّلات جامعه انسانی را در قامت خویش نشان میدهد. با تحلیل و توصیف شواهد شعری بـه روش کتابخانهای در اندیشۀ شاعران منتخب آشکار میگردد که درخت نمودار ناکامیهای شخصی، عشقورزی، واسطۀ ادراک، شاخص آزادی، معرّف زیستبوم، نمادگرایی، تصویر مرگ و دوستی، انعکاس استبداد و انکار موجودیت انسان در حاکمیت استبداد است.
ghorbani H, khodadadi M. The image of a tree in the poetry of contemporary poets. Persian Language and Literature 2024; 32 (96) URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-4313-fa.html
قربانی حمیدرضا، خدادادی محمد. تصویر درخت در شعر شاعران نوپرداز معاصر. زبان و ادبيات فارسی. 1403; 32 (96)