۱. ابوالقاسمی، محسن (۱۳۷۵). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت. ۲. ابوالقاسمی، محسن (۱۳۷۸). دستور تاریخی مختصر زبان فارسی. تهران: سمت. ۳. اتحادی، حسین (۱۴۰۱). نقش مؤلفه¬های دستوری در ابهام زبانی غزلیات غالب دهلوی. دوفصلنامة زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی. سال سیام. شمارة ۹۲: ۵۷-۸۰. ۴. باقری، مهری (۱۳۸۵). تاریخ زبان فارسی. تهران: دانشگاه پیام نور. ۵. بهار، محمدتقی (۱۳۷۳). سبک¬شناسی. جلد اول. تهران: امیرکبیر. ۶. تجلیل، جلیل (۱۳۵۵). فک و فصل اضافه. مجلۀ گوهر. شمارة ۳۷. ۷. خوئینی¬قزلجه، عصمت؛ امانی، زهره (۱۴۰۱). کارکرد جمله¬های ساده و مرکب در مثنوی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی. سال سیام. شمارة ۹۳: ۲۹-۵۷. ۸. رضویان، حسین؛ کاوسی¬تاجکوه، صدیقه؛ بهرامی¬خورشید، سحر (۱۳۹۵). ساخت اضافه در زبان فارسی از منظر دستور ساخت گلدبرگ. پژوهش¬های زبانی. دورة هفتم. شمارة ۲: ۳۷-۵۹. ۹. زمانی، کریم (۱۳۷۸-۱۳۸۱). شرح جامع مثنوی. تهران: آگاه. ۱۰. شریعت، محمدجواد (۱۳۸۴). دستور زبان فارسی. تهران: اساطیر. ۱۱. شفائی، احمد (۱۳۶۳). مبانی علمی دستور زبان فارسی. تهران: نوین. ۱۲. شفیعی، محمود (۱۳۴۳). شاهنامه و دستور یا دستور زبان فارسی برپایة شاهنامة فردوسی. تهران: نیل. ۱۳. شمیسا، سیروس (۱۳۸۴). کلیات سبکشناسی. تهران: میترا. ۱۴. شهیدی، سیدجعفر (۱۳۸۶). شرح مثنوی. جلد نهم. تهران: علمی فرهنگی. ۱۵. صادقی، علی¬اشرف؛ ارژنگ، غلامرضا (۱۳۶۱). دستور (کتاب درسی) سال چهارم آموزش متوسطه رشتة فرهنگ و ادب. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ۱۶. طباطبایی، علاءالدین (۱۳۹۵). فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی. تهران: فرهنگ معاصر. ۱۷. طبیبزاده، امید (۱۳۹۱). دستور زبان فارسی براساس نظریۀ گروههای خودگردان در دستور وابستگی. تهران: مرکز. ۱۸. طبیب¬زاده، امید؛ برادران همتی، نوید (۱۳۹۳). دو نوع وابستۀ اضافه¬ای: مضافالیه اسمی و مضاف¬الیه وصفی. ادب¬پژوهی. شمارة ۳۲: ۱۵۵-۱۷۶. ۱۹. فرشیدورد، خسرو (۱۳۸۸). دستور مفصل امروز. تهران: سخن. ۲۰. لازار، ژیلبر (۱۳۸۹). دستور زبان فارسی معاصر. ترجمة مهستی بحرینی. توضیحات و حواشی از هرمز میلانیان. تهران: هرمس. ۲۱. ماهوتیان، شهرزاد (۱۳۷۸). دستورزبان از دیدگاه رده¬شناسی. ترجمة مهدی سمایی. تهران: مرکز. ۲۲. معین، محمد (۱۳۴۱). اضافه. تهران: کتابخانة ابنسینا. ۲۳. معین، محمد (۱۳۶۳). اضافه. بخش اول و دوم. تهران: امیرکبیر. ۲۴. مولانا جلالالدین بلخی (۱۳۷۴) کلیات دیوان شمس. بهتصحيح بدیعالزمان فروزانفر. تهران: ربیع. ۲۵. مولانا جلالالدین بلخی (۱۳۷۵) گزیدة مثنوی. بدیعالزمان فروزانفر. تهران: جامی. ۲۶. مولانا (بیتا) مثنوی معنوی. لوح فشرده. قم: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. مؤسسة خدمات کامپیوتری نور. ص. پ. ۳۸۵۷-۳۷۱۸۵. ۲۷. ناتلخانلری، پرویز (۱۳۷۴). تاریخ زبان فارسی. جلد سوم. تهران: سیمرغ. ۲۸. نجمالغنی رامپوری، محمد (۱۳۲۹). نهجالادب. هند: چاپ لکنهو. ۲۹. نساجیان، مینو؛ شجاعی، راضیه؛ بحرانی، محمد (۱۳۹۸). ساخت اضافه در زبان فارسی: بررسی پیکرهبنیاد. پژوهش¬های زبانی. سال دهم. شمارة ۱: ۱۶۱-۱۸۲. ۳۰. وحیدیان کامیار، تقی؛ عمرانی، غلامرضا (۱۳۹۸). دستور زبان فارسی(۱). تهران: سمت. ۳۱. وزیریزاده، محمدباقر؛ خوئینی، عصمت (۱۳۹۱). تحلیل گروههای اسمی وابستگی از منظر دستور تاریخی در تاریخ بلعمی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی. سال بيستم. شمارة ۷۲: ۱۲۱-۱۴۰. 32. Abolghāsemī, Mohsen (1996). Historical Grammar of the Persian Language. Tehrān: SAMT. [In Persian] 33. Abolghāsemī, Mohsen (1999). A Brief Historical Grammar of the Persian Language. Tehrān: SAMT. [In Persian] 34. Bāgheri, Mehrī (2006). Persian Language History. Tehrān: Payām-e Noor University. [In Persian] 35. Bahār, Mohammad Taqi (1994). Stylistics. vol.1. Tehrān: Amir Kabīr. [In Persian] 36. Ettehādi, Hossein (2022). The role of grammatical components in the linguistic ambiguity of Ghalib Dehlavi's sonnets. Half-Yearly Persian Language and Literature of Kharazmi University, year 30, Number 92: 57-80. [ DOI:10.52547/jpll.30.92.57] 37. Farshidvard, Khosrow (2009). Compelet Grammar. Tehrān: Sokhan. [In Persian] 38. Khoeini-Qezeljeh, Esmet; Amāni, Zohreh (2022). Functions of simple and compound sentences in Masnavi. Persian Language and Literature of Kharazmi University. No 1. 93: 29-57. [In Persian] 39. Lāzar, Gilbert (2010). Modern Persian Grammar. Translated by Mahasti Bahreini. Tehrān: Hermes. [In Persian] 40. Māhoutian, Shahrzād (1999). Grammar from typology perspective. Translated by Mehdi Samāyi. Tehrān: Markaz. [In Persian] 41. Moeen, Mohammad (1962). Ezāfe. Tehrān: Ibn Sinā Library. [In Persian] 42. Moeen, Mohammad (1984). Ezāfe. First and second part. Tehrān: Amir Kabīr. [In Persian] 43. Moulana's masnavi (compact tablet). Qom: Computer Research Center for Islamic Sciences, Noor Computer Services Institute. p. P. 3857-37185. [In Persian] 44. Nātel Khānlari, Parviz (1995). Persian Language History. vol.3. Tehrān: Sīmorgh. [In Persian] 45. Najm al-Ghani Rampūrī, Mohammad (1950). Nahj al-Adab. India: Lākenhow. [In Persian] 46. Nasājīān, Minū; Shujāei, Rāzieh; Bahrāni, Mohammad (2018). The Corpus-Based Study of Ezafe Construction in Persian. Language Research. Number 1: 161-182. [In Persian] 47. Razaviān, Hossein; Kāwūsī-Tājkūh, Seddiqeh; Bahrāmi-Khorshid, Sahar (2015). Ezafe Constructions in Persian Language from Goldberg's Construction Grammar Perspective. Language Research, Volume 7. Number 2: 37-59. [In Persian] 48. Sādeghi, Ali Ashraf; Arjang, Gholām Rezā (1998). Grammer (textbook). Tehran: Ministry of Education. [In Persian] 49. Shafāyī, Ahmad (1984). Scientific basis of Persian Grammar. Tehran: Novin. [In Persian] 50. Shafi'i, Mahmoud (1964). Shāhnāmeh and Persian Grammar based on Ferdowsi's Shāhnāmeh. Tehrān: Nil. [In Persian] 51. Shamisā, Sirūs (2004). Stylistics.Tehrān: Mitra. [In Persian] 52. Shariat, Mohammad Javād (2005). Persian Grammer. Tehran: Asātīr. [In Persian] 53. Tabātabāī, Alāeddin (2015). Descriptive Dictionary of Persian Grammar. Tehrān: Frahang-e Moāser. [In Persian] 54. Tabibzādeh, Omid; Barādarān Hemmati, Navid (2013). Two kinds of Genitive Dependents in Persian: Nominal Genitives and Attributive Genitives. Adab Pazhuhi. No. 32: 155-176. [In Persian] 55. Tabibzādeh, Omid (2011). Persian Grammar. Tehrān: Markaz. [In Persian] 56. Tajleel, Jalil (1976). Additional Jaw and Chapter, Gowhar, No. 37. [In Persian] 57. Vahidiān Kāmyār, Taghi; Omrāni, Gholām Rezā (2018). Persian Grammar (1). Tehrān: SAMT. [In Persian] 58. Vazirizādeh, Mohammad Bāgher; Khoeni, Esmat (2012). Historical Issues of Dependency Nominal Phrases in Tarikh-e-Balámi, Persian Language and Literature of Kharazmi University, Vol 20 (72), PP: 121-140. 59. Zamāni, Karim (1999-2002). A comprehensive commentary on the Masnavi. Tehrān: Āgāh. [In Persian]
|