|
فرافکنی و شخصیت‌بخشی در شعر حافظ
|
| علی محمدی آسیابادی* |
| شهرکرد، دانشگاه شهر کرد |
|
|
چکیده: (7904 مشاهده) |
| شخصیت‌بخشی یکی از مهم‌ترین صورت‌های خیال است که به شکل‌های مختلف در شعر می‌آید و معمولاً با صنایعی همچون ایهام یا استخدام و حسن تعلیل همراه است. شخصیت‌بخشی به مثابه نوعی تشبیه یا استعاره دارای دو رکن است؛ یکی شخص و دیگری شیء. هرگاه ویژگی یا فعلی انسانی را به شیء نسبت دهیم یا به بیان دیگر در شیء فرافکنیم، حاصل کار شخصیت‌بخشی خواهد بود. این نوع تصویرپردازی یکی از مهم‌ترین وجوه زیبایی در شعر حافظ است. حافظ به شکل‌های مختلف به اشیاء شخصیت انسانی بخشیده و در این کار توفیق کم‌نظیری داشته است. مهم‌ترین ابزارهای حافظ در شخصیت‌بخشی به اشیاء، تشبیه، استعاره و ایهامی است که در وجه شبه یا جامع استعاره یا استعاره تخییلیه‌ای که لازمه استعاره مکنیه است وجود دارد. |
|
| واژه‌های کلیدی: شخصیت‌بخشی، فرافکنی، استعاره، تشبیه، ایهام، استخدام، وجه‌شبه، بلاغت |
|
|
متن کامل [PDF 223 kb]
(1052 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
صاحب امتیاز و ناشر
