بینش کلامیِ پایندانی در شعر فارسی
|
عفت نقابی |
دانشیار دانشگاه خوارزمی ، neghabi_2007@yahoo.com |
|
چکیده: (5687 مشاهده) |
مقوله پایندانی از مباحث اصلی کلامی سدههای نخستین اسلامی است که همواره محل اختلاف و نزاع متکلمان بوده و خود به دنبال مسئله جبر و اختیار و مباحث کلامی دیگری چون تقدیر، عدل، رؤیت و... دربین مسلمانان مطرح شده است و داغشدن مناقشههای کلامی را بین معتزله و اشاعره و بعدها شیعه درپی داشته که به کندوکاو درباره این مسئله و طرح آراء منجر شده است. در این مقال برآنیم که پس از بحثی کوتاه درباره چگونگی تکوین آن و مقایسه آرای بزرگان این فرق درباره پایندانی، به نمود آن در شعر فارسی بهویژه بین شاعران عارفمسلک و برجسته سدههای ششم و هفتم مانند سنایی، عطار، مولوی و سعدی بپردازیم و رویکرد آنها را به این مسئله نشان دهیم. |
|
واژههای کلیدی: پایندانی، علم کلام، معتزله، اشاعره، شیعه، شعر فارسی |
|
متن کامل [PDF 299 kb]
(1529 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
|
|
|
|