:: سال 26، شماره 85 - ( 11-1397 ) ::
جلد 26 شماره 85 صفحات 302-279 برگشت به فهرست نسخه ها
رویکرد سنت‌گرای مجله یغما به شعر معاصر
مرادعلی واعظی 1، صفیه جمالی2
1- دانشگاه بیرجند ، ma.vaezi@birjand.ac
2- دانشگاه بیرجند
چکیده:   (3871 مشاهده)
مجله ادبی یغما، در حوزه شعر، با هدف حفظ دستاوردهای کهن و مبارزه با هرگونه بدعت و نوآوری فعالیت خود را آغاز کرد. این درحالی است که سال‌ها از حیات شعر نو گذشته بود و شاعران برجسته‌ای در شعر نیمایی ظهور کرده‌ بودند. مقاله حاضر، با بررسی مسائل نظری مطرح‌شده در زمینه شعر در این مجله و تحلیل آماری، محتوایی شکل و مضمون اشعار آن و مشخص‌کردن شاعرانی که در این مجله به آنان بیش از دیگران توجه شده است، تلاش می‌کند دریابد یغما چقدر در پی‌گیری خط‌مشی‌ای که در اولین شماره‌اش برای خود در زمینه شعر ترسیم کرده، موفق عمل کرده است. آیا توانسته، بی‌اعتنا به جریان نوگرایی، راه سنت را در پیش گیرد یا اینکه از این جریان تأثیر پذیرفته است. نتایج این پژوهش، که با روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی و تحلیل محتوا انجام گرفته است، نشان می‌دهد با اینکه یغما در چاپ اشعار به‌سبک گذشته و همکاری با شاعران متعصب در این زمینه، اهتمام فراوان داشته است و درصد زیادی از اشعار آن را غزل (33 درصد) و قصیده (25 درصد) و مضامین شعری کهن و اخوانیات تشکیل می‌دهد، نتوانسته است به مطالبه مردمی که در زمینه نوگرایی شکل ‌گرفته است بی‌توجه بماند؛ به‌گونه‌ای که برای پاسخگویی به این نیاز روز، به نوآوری‌های محتاطانه دست می‌زند و گاه به‌اقتضای موقعیت، مجبور می‌شود شاعران نوگرا را بستاید و حتی از آنان شعر منتشر کند. بااین‌حال، رعایت جانب کلاسیک‌ها، که قاطبه مخاطبان یغما را تشکیل می‌دهند، باعث می‌شود این کار هرگز در یغما به رویه تبدیل نشود.
 
واژه‌های کلیدی: مجله یغما، شعر نو، شعر کلاسیک، نوگرایی، سنت‌گرایی
متن کامل [PDF 487 kb]   (1180 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ادبیات غنایی
فهرست منابع
1. آرين‌پور، يحيي (1372) از صبا تا نيما .2جلد. چاپ چهارم. تهران: زوار.
2. انوري، حسن (1381) فرهنگ بزرگ سخن. تهران: سخن.
3. باباچاهي، علي (1380) اين بانگ دلاويز؛ زندگي و شعر فريدون توللي. تهران: ثالث.
4. باردن، لورنس (1375) تحليل محتوا. ترجمه مليحه آشتياني و محمد يمني دوزي. تهران: دانشگاه شهيدبهشتي.
5. دهخدا، علي‌اکبر (1339-1332) لغتنامه. تهران: دانشگاه تهران. مؤسسة لغتنامة دهخدا.
6. زرقاني، سيدمهدي (1383) تاريخ تحليلي شعر نو. تهران: ثالث.
7. زرين‌کوب، عبدالحسين (1346) شعر بي‌دروغ، شعر بي‌نقاب. تهران: محمدعلي علمي.
8. شفيعي‌کدکني، محمدرضا (1380) ادوار شعر فارسي از مشروطيت تا سقوط سلطنت. ويرايش دوم. تهران: سخن.
9. ــــــــ (1390) با چراغ و آيينه. تهران: سخن.
10. کاخي، مرتضي (1384) گفت‌وگوي شاعران. تهران: زمستان.
11. گلشن آزادي، علي‌اکبر (1373) صدسال شعر خراسان. مشهد: مرکز آفرينش‌هاي ادبي آستان قدس رضوي.
12. لنگرودي، شمس (محمدتقي جواهري گيلاني) (1377) تاريخ تحليلي شعر نو. 4جلد. تهران: مرکز.
13. معتمدنژاد، کاظم (1356) روش تحقيق در محتواي مطبوعات. تهران: دانشکدة علوم ارتباطات اجتماعي.
14. ناصري، نازيا سادات و الهام فريبرزي (1390) روش تحليل محتوا. مشهد: تمرين.
15. نوري، نورالدين (1384) کنگرة نويسندگان ايران (برگزيدة سخنراني). تهران: اسطوره.
16. يغما، دورة اول تا سوم (1362) انتشارات ايران.
17. ـــــ، دورة چهارم تا بيست‌وسوم (1363) انتشارات ايران.
18. ـــــ، دورة بيست‌وچهارم تا بيست‌وهشتم (1364) انتشارات ايران.
19. ـــــ، دورة بيست‌ونهم (1365) انتشارات ايران.
20. ـــــ، دورة سي‌ام (1367) انتشارات ايران.
21. Bernard Berelson (1952) Content Analysis in Communication Research. New York: The Free Press.



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
سال 26، شماره 85 - ( 11-1397 ) برگشت به فهرست نسخه ها