|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
2 نتیجه برای دهخدا
عباس ماهیار، حمیدرضا جدیدی، جلد 18، شماره 69 - ( 9-1389 )
چکیده
دهخدا از برجستهترین چهرههای فرهنگ و ادب این مرز و بوم است که علاوه بر عرصههای سیاست، روزنامهنگاری، پژوهش و تألیف، در نویسندگی و شاعری نیز نقش مهمی ایفا کرده است. او متعلّق به روزگار پرفراز و نشیبی است که جامعه ایرانی رویدادهای مهمی چون نهضت مشروطیت، جنگهای جهانی اوّل و دوم، استبداد رضاخانی و ملّیشدن صنعت نفت را پس پشت نهاده است. وی بهعنوان پژوهشگری آگاه به مسائل سیاسی و نویسندهای دارای ذوق شاعری بر وقایع اثر گذاشته یا از آنها تأثیر پذیرفته است. بعضی از این وقایع در اشعار باقیمانده او بازتابی درخور تأمّل یافته که دقت در آنها مبین اهمیت واقعه و نظر دهخدا درباره آن است؛ در این گفتار سعی میشود ضمن توضیح مختصری درباره زندگانی، آثار، خدمات فرهنگی و قدرت شاعری دهخدا، بازتاب این وقایع بر سرودههایش با روش تحلیلی ـ توصیفی نشان داده شود. بدیهی است نقد و ارزیابی عملکرد اشخاصی که به بهانهای از آنها نام برده میشود هدف این مقاله نبوده و مجالی درخور میطلبد. حاصل این پژوهش عرضه شناختی تازه از دهخدا در عرصه سیاست و نمایش اتفاقات مهمی است که ذهن او را به خود مشغول داشته و گذر زمان بر اهمیت آنها صحه گذاشته است.
حسین بیات، نسترن شهبازی، جلد 28، شماره 89 - ( 9-1399 )
چکیده
علیاکبر دهخدا از تأثیرگذارترین نویسندگان دوران مشروطه است. همزمان با تشکیل مجلس دوره نخست، او گزارشها، دیدگاهها و انتقادهای خود را در سلسلهمقالههای روایی با عنوان چرندوپرند در روزنامه صوراسرافیل منتشر میکرده است. این نوشتهها بسیار محبوب و پرمخاطب بودهاند. بهنظر میرسد، جدا از حقیقتمانندی محتوای روایتها، ساختار بدیع مقالههای چرندوپرند با بهرهگیری از زبان طنز و پرداخت راوی قابل اعتماد (دخو)، که در این نوشتهها نقشی کلیدی ایفا میکند، جذابیت و درعینحال باورپذیری روایتها را تقویت کرده است. شیوههایی که دهخدا در ساختار منحصربهفرد مقالهها و شخصیتپردازی دخو از آنها بهره برده است، اشتراکات درخور توجهی با تکنیکهای طرحشده در رویکرد انسانگرایانه کارل راجرز دارد، رویکردی که ماهیتی روانشناختی دارد و مسئله شخصیت نقطه ثقل آن است. گزینش و طبقهبندی نمونههای مستخرج از چرندوپرند و انطباق آنها با مؤلفههای نظریه فردمحور راجرز نشان میدهد که دهخدا ویژگیهایی در عرصه متن قرار داده است که مهمترین پیشفرض راجرز یعنی جهان تجربی را اثبات میکند و بهتبع آن شکل و محتوای مقالهها با روایتگری دخو میتواند با ویژگیهای موردنظر راجرز در ترسیم چهره آرمانی درمانگر همسان باشد.
|
|
|
|
|
|