سامانه نشریات علمی

هدف این پژوهش تعیین میزان تأثیر جهت­گیری ورزشی بر تعهد ورزشی بازیکنان تیم­های فوتبال بانوان لیگ برتر کشور است. روش تحقیق از نوع همبستگی است که به­صورت میدانی اجرا شده است. جامعۀ آماری آن را بازیکنان 11 تیم (200 نفر) از باشگاه­های لیگ برتر سراسر کشور تشکیل می­دهند که در دومین دورۀ لیگ برتر فوتبال  بانوان شرکت کرده بودند و حداقل شش­ماه سابقۀ فعالیت در تیم را داشتند. نمونۀ پژوهش به­صورت تمام­شمار انتخاب شد به­منظور جمع­آوری اطلاعات، از پرسش­نامۀ جهت­گیری ورزشی گیل و دیتر (1988)   (SOQ) و پرسش­نامۀ تعهد ورزشی اسکانلان (1993) (SCMS) برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی (نمودار، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (رگرسیون ساده و مدل­سازی معادلات ساختاری  با نرم‌افزار Amos) استفاده شد.  نتایج نشان داد جهت­گیری ورزشی، با ضریب رگرسیونی استاندارد(83/0) بر تعهد ورزشی بازیکنان تأثیر دارد. درواقع، با افزایش رقابت­طلبی، میل به پیروزی و هدف­گرایی بانوان فوتبالیست میزان تعهد ورزشی آنان نیز افزایش می­یابد.