سامانه نشریات علمی

هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش تمرین کم ­خطا و پر ­خطا بر یادگیری مهارت هدف‌گیری نوجوانان کم‌توان­ ذهنی و عادی بود. 20 نوجوان کم‌توان­ذهنی از مدرسه استثنایی و 20 نوجوان عادی از مدرسه عادی شهرستان اردبیل در دامنه سنی 11 تا 13 سال (M=12, SD=0.8) انتخاب شدند. افراد عادی و کم­توان ذهنی به­ طور جداگانه با توجه به آزمون هوش وکسلر و آزمون حافظه کاری آلووی به‌طور تصادفی در دو گروه تمرینی کم ­خطا و پر خطا قرار گرفتند. تکلیف شامل پرتاب توپ بسکتبال به صورت پاس سینه­ای به سمت اهداف با دایره­های متحدالمرکز بود. این اهداف در ارتفاع سینه افراد در دیوار نصب می­گردید. آزمودنی­ ها 200 کوشش تمرینی را در مرحله اکتساب در پنج بلوک تمرینی اجرا کردند. آزمون انتقال تکلیف منفرد و دوگانه به صورت فوری، تاخیری 24 ساعته و تاخیری یک هفته­ای برگزار گردید. داده­ های این پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازه­های تکراری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته­های پژوهش نشان داد گروه­ دارای کمترین درگیری حافظه کاری و کمترین خطا در هر دو نوع آزمودنی، هم در آزمون تکلیف منفرد (P ) و هم در آزمون تکلیف دوگانه (P ) بهتر بودند. گروه­ کم خطای عادی بهتر از گروه کم خطای کم­توان­ذهنی نبود، اما گروه پر خطای عادی بهتر از گروه پر خطای کم­توان­ذهنی است. یافته­ های این تحقیق با برآوردهای نظریه حلقه بسته آدامز، نظریه بازگماری و تا حدودی با برآوردهای ساختار نقطه چالش در خصوص وجود خطا در مرحله اکتساب همخوانی دارد؛ اما این یافته­ ها تا حدودی با برآوردهای نظریه طرحواره مغایرت دارد.
 

واژه‌های کلیدی: یادگیری آشکار، یادگیری ضمنی، کم توان ذهنی، تمرین کم خطا، حافظه کاری

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---