1- دانشگاه تبریز ، mt.aghdasi@yahoo.com
2- دانشگاه تبریز
2- دانشگاه تبریز
چکیده: (2491 مشاهده)
درک ما از تأثیر بازی‌های زمین کوچک در مقایسه با روش‌های آموزش محدود است. ازاین‌رو هدف این مطالعه مقایسه نقش بازی‌های زمین کوچک و شیوه آموزش سنتی بر خلاقیت فردی و تیمی فوتبالیست‌های مبتدی 12-11 سال بود. برای انجام این مطالعه از بین همه کودکان 12-11 سال عراق که در کلاسهای فوتبال ثبت‌نام کرده بودند. 30 فراگیر به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آموزش به روش سنتی و بازی‌های زمین کوچک تقسیم شدند. در ابتدا پیش‌آزمون به روش تحلیل فیلم گرفته شد و سپس آزمودنی‌ها به مدت 16 هفته و هر هفته 4 جلسه یک‌ساعته توسط مربیان مختص خود مهارت‌های فوتبال را در زمین 7*7 تمرین کردند. درنهایت پس‌آزمون مطابق با پیش‌آزمون ارزیابی شد. تحلیل فیلم بر اساس نظر دو متخصص و متناسب با اعمال از قبل شناسایی‌شده انجام شد. نتایج به روش توصیفی و تحلیل آنوای 2*2 در SPSS-24 آنالیز شدند. نتایج مطالعه در بخش توصیفی نشان داد اعمال مناسب، اعمال خلاق و اورجینال در گروه بازی‌های زمین کوچک در مقایسه با گروه سنتی رشد بیشتری داشته است. در این راستا اعمال نامناسب کاهش بیشتری نشان داده است. در بخش آزمون‌های استنباطی نتایج نشان داد اثر آزمون و آزمون*گروه برای اعمال مناسب معنادار است و اثر آزمون برای اعمال کل نیز نتیجه مشابه را نشان داد. در این راستا می‌توان گفت بازی‌های زمین کوچک با قرار دادن بازیکن در یک محیط کوچک باعث می‌شود تا فراگیر موقعیت بیشتری برای اجرا و زمان کمتری برای تصمیم‌گیری داشته باشد که این موضوع منجر به بهبود خلاقیت در ورزش‌های تیمی مانند فوتبال می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
رفتار حرکتی
دریافت: 1402/6/14 | پذیرش: 1402/10/23 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/10/23
دریافت: 1402/6/14 | پذیرش: 1402/10/23 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/10/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
