هدف مطالعه حاضر بررسی نقش استراتژی‌های یادگیری حرکتی (خطی، غیرخطی و افتراقی) در تجربه غوطه‌وری و کلاچ در فوتبالیست‌های مبتدی بود. شرکت‌کنندگان (66 نفر، میانگین _سن =49/27 و انحراف استاندارد= 68/2) به‌صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در سه گروه خطی، غیرخطی و افتراقی برای مدت سه ماه، دو جلسه در هفته و هر جلسه یک و نیم ساعت تمرین کردند. روش مطالعه کمی و کیفی بود که در بخش کمی از پرسشنامه غوطه‌وری و کلاچ و در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. نتایج آزمون توکی مؤثر بودن روش غیرخطی در تجربه غوطه‌وری و روش خطی در تجربه کلاچ را نمایان کرد (05/0>p). درروش افتراقی غوطه‌وری بیشتر از روش خطی (05/0>p) و کمتر از روش غیرخطی تجربه شد (05/0<p). در بخش کیفی چهار عامل هدف، لذت، تلاش و اکتشاف شناسایی شد که نتایج بخش کمی را پشتیبانی می‌کند. بر اساس نتایج این مطالعه روش‌های غیرخطی و افتراقی در تجربه غوطه‌وری و روش خطی در تجربه کلاچ مؤثر است.

واژه‌های کلیدی: روانشناسی مثبت روش خطی، روش غیرخطی، یادگیری افتراقی