سامانه نشریات علمی

خودگفتاری نوعی گفتگوی درونی فرد با خود است که به وسیله‌ی آن شخص دریافت‌ها و احساسات درونی خود را تعبیر و تفسیر می‌کند، ارزیابی خود را تنظیم کرده و تغییر می‌دهد و برای خود دستورالعمل‌هایی تعیین می نماید. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر الگوی هماهنگی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال بود، تا مشخص شود که هر یک از انواع خودگفتاری چه تاثیری بر نیاز‌های مهارت پرتاب آزاد بسکتبال (الگوی هماهنگی، دقت) دارند. به این منظور 20 بازیکن بسکتبال مرد با میانگین سنی 5/5±5/23 سال که حداقل 5 سال سابقه‌‌ی فعالیت در رشته‌‌ی ورزشی بسکتبال را داشته و در یکی از لیگ­های معتبر کشور بازی می­کردند بعنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب ‌شدند. در این تحقیق اجرای مهارت‌ پرتاب آزاد بسکتبال در دو مرحله بدون استفاده از خودگفتاری و با استفاده از خودگفتاری (آموزشی و انگیزشی) طی دو جلسه با فاصله‌‌ی زمانی 24 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر دو مرحله آزمون داده­های مربوط به الگوی حرکتی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال ثبت شد و از اطلاعات کینماتیکی ثبت شده برای محاسبه ریشه میانگین مجذور خطا آرنج- مچ دست پرتاب به منظور بررسی الگوی هماهنگی استفاده شد. برای تحلیل آماری، داده­ها بدست آمده در دو دسته آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جداول و نمودارها) و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون t وابسته) تحلیل شد. نتایج نشان داد که تنها استفاده از خودگفتاری آموزشی به طور معنی­داری موجب بهبود دقت پرتاب آزاد بسکتبال شد(002/ p=، 388/4 =₍₉₎t). همچنین بین تاثیر خودگفتاری آموزشی و خودگفتاری انگیزشی بر دقت پرتاب آزاد بسکتبال اختلاف معنی­داری به نفع خودگفتاری آموزشی مشاهد شد(001/ = p، 364/14= _{(18، 1)} F ، 444/ = h2). همچنین بررسی نتایج نشان داد که خودگفتاری آموزشی به طور معنی­داری (048/ p=، 288/2 =₍₉₎t) موجب کاهش ریشه میانگین مجذور خطا آرنج- مچ و در نتیجه بهبود هماهنگی درون عضوی آرنج- مچ در اجرای پرتاب آزاد بسکتبال می­شود. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از خودگفتاری آموزشی به منظور بهبود اجرای مهارت­های که نیازمند هماهنگی حرکتی و دقت در اجرا هستند، سودمند است و بر استفاده از خودگفتاری انگیزشی به این منظور برتری دارد.

در پژوهش حاضر، نویسندگان برای پدیده انسداد ناشی از فشار که در مهارت‌های ورزشی اتفاق می‌افتد یک توضیح مبتنی بر نیازهای توجه ارائه کرده‌اند. به این منظور با استفاده از روش تکلیف دوگانه نیازهای توجه اجرای سرو تنیس در دو موقعیت فشار پایین و بالا ارزیابی شد. تعداد 20 بازیکن ماهر تنیس به‌عنوان شرکت‌کننده انتخاب شدند و 60 سرو را به‌عنوان تکلیف اصلی در دو شرایط فشار پایین و بالا (رقابت) اجرا کردند. تکلیف ثانویه پاسخ به یک محرک شنیداری بود که در چهار موقعیت کاوش حین اجرای سرو ارائه ‌شد. طبق نتایج شرایط فشار ازیک‌طرف باعث افت عملکرد سرو تنیس، و از طرف دیگر افزایش سطح منابع توجه و تغییر الگوی نیازهای توجه شد. نتایج نشان می‌دهد ورزشکاران ماهر تحت شرایط فشار در قیاس با شرایط عادی منابع توجه بیشتری به اجرای خود اختصاص داده و روی برخی از بخش‌های مهارت بیشتر متمرکز می‌شوند. این تغییرات در نیازهای توجه می‌تواند علت انسداد در ورزش باشد. نتایج تحقیق شواهدی عینی و قوی در راستای پیش‌بینی‌های نظریه‌های تمرکز بر مهارت، مطرح در موضوع انسداد در ورزش ارائه می‌دهد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه کمال گرایی ورزشی و اضطراب رقابتی بازیکنان تیم ملی کاراته بانوان کشور بود. روش شناسی: این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است که در آن 30 نفر از بازیکنان تیم ملی کاراته بانوان کشور در رده سنی امید و بزرگسال، که کل جامعه آماری را تشکیل می دادند پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی و صفتی رقابتی مارتنز و پرسشنامه کمال گرایی ورزشی دان و همکاران را تکمیل کردند. یافته های تحقیق با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام  تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که کمال گرایی ورزشی با اعتماد به نفس همبستگی منفی و با اضطراب صفتی همبستگی مثبت دارد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد کمال گرایی کلّی قوی ترین پیش بینی کننده اضطراب صفتی است و فشار ادراک شده از طرف مربی پیش بینی کننده اضطراب شناختی و اعتماد به نفس است. همچنین نگرانی بیش از حد در مورد اشتباهات و استانداردهای شخصی پیش بینی کننده اضطراب جسمانی می باشد. بحث و نتیجه گیری: تعدیل کمال گرایی به ورزشکار کمک می کند تا کمتر تحت تأثیر اضطراب رقابتی قرار بگیرد و اعتماد به نفسش افزایش یابد و بدین­گونه، احتمال موفقیت بیشتر می­شود

تحقیق حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر پرورش استعدادهای ورزشکاران دوومیدانی ایران از دیدگاه صاحب‌نظران ، مربیان و ورزشکاران می‌پردازد. روش تحقیق حاضر توصیفی پیمایشی است. نمونه آماری شامل150نفر از صاحب‌نظران، مربیان و ورزشکاران می‌باشد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته‌ با 6عامل و 45گویه است که پایایی درونی آن توسط آزمون آلفاکرونباخ 82/0 بدست آمده است. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با به‌کارگیری از نرم افزار  SPSS₍₁₅₎از آزمون‌های KS، توزیع دوجمله ای، tتک نمونه‌ای و فریدمن استفاده گردید. آزمون فرضیه‌های تحقیق نشان داد که بر اساس آزمون tتک نمونه‌ای و توزیع دوجمله ای، عوامل میزان آگاهی و شناخت، شیوه جذب و شناسایی، کیفیت پیست و تجهیزات، نقش فدراسیون و هیأت‌های دوومیدانی، نقش مربیان و همچنین حامیان مالی و میزان درآمدزایی بر پرورش استعدادهای ورزشکاران دوومیدانی ایران اهمیت و تأثیر معنی داری دارند. به نظر می‌رسد با توجه به نقش مهم فدراسیون و هیأت‌های دوومیدانی و همچنین حامیان مالی و میزان درآمدزایی، توجه به این عوامل در دستیابی به نتایج مناسب از فرایند پرورش استعدادهای ورزشکاران، دارای اهمیت می باشد.

هدف از اجرای پژوهش حاضر پیش­بینی نتیجه مسابقه جودوکاران بر حسب هوش­هیجانی و مؤلفه­های آن بود. این پژوهش در یک نمونه 70 نفری از جامعه جودوکاران شرکت­کننده در لیگ­های کشوری درسال 91-90 انجام شد (سن: 36/3 ± 0/22سال و سابقه ورزش جودو: 33/2 ± 4/8 سال). ابزار به کار برده شده در این پژوهش پرسشنامه هوش­هیجانی بار-آن بود که توسط ورزشکاران، پیش از اجرای مسابقه، تکمیل شد. سپس نتیجه مسابقه هر یک از ورزشکاران در پرسشنامه توسط محقق ثبت گردید. برای تحلیل داده­ها از آمار توصیفی، آزمون t مستقل و رگرسیون لوجستیک استفاده شد. نتایج نشان داد رابطه معناداری بین هوش­هیجانی و مولفه­های آن با نتایج مسابقه وجود دارد و هم­چنین هوش­هیجانی به همراه سه عامل: خودآگاهی­هیجانی، واقع­گرایی و کنترل­تکانه می­تواند پیش­بینی کننده مناسب نتیجه مسابقه ورزشکاران باشد. بنابراین بهبود و تقویت این مؤلفه­ها، می­تواند درافزایش احتمال موفقیت ورزشکاران مؤثر باشد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین موفّقیت ورزشی با حس حرکت در دانشجویان پسر ورزشکار بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می­باشد. یکصد فرد ورزشکار در رشته­های مختلف، از بین دانشجویان دانشگاه اراک در سال91- 92 با میانگین سنی 94/1 ± 80/21، با استفاده از نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای و به­طور هدفمند انتخاب شدند (والیبال34 نفر، بدمینتون و کشتی هر کدام 33 نفر). برای جمع­آوری داده­ها از دو پرسش­نامۀ­ مشخصات فردی و خودتنظیمی در ورزش (دودا و نیکولز، 1989) و همچنین آزمون­های تنظیم زاویه دست برتر ژکوفسکی (1988) و کنترل نیروی دست برتر آبلاکووا (1990) استفاده شد. داده­ها با استفاده آزمو­های همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه همزمان و تحلیل واریانس­ها آنالیز شدند. یافته­ها نشان داد والیبالیست­ها در هر دو مؤلفۀ موفّقیت ورزشی و حس حرکت نمرات بهتری را نسبت به سایر گروه­ها کسب کردند. همچنین تحلیل واریانس بین موفّقیت ورزشی با حس حرکت رابطۀ معناداری را نشان داد. نتایج نشان داد ورزشهایی که عامل اصلی موفّقیت در آن­ها حس حرکت دست برتر می­باشد، از حس حرکت بهتر و موفّقیت ورزشی بیشتری برخوردارند.

زمینه بینایی به زمینه محیطی پیش روی بازیکن اطلاق می شود که با هرحرکت بازیکن تغییر کرده و زمینه بینایی جدیدی شکل می گیرد. نقاط دلخواه بازیکنان نخبه مناطقی هستند که بازیکنان بارها در طول تمرین و مسابقه، از این مناطق شوت های خود را اجرا می کنند و بهترین عملکرد را از این فاصله و زاویه دلخواه دارند. هدف از انجام این پژوهش بررسی زمینه بینایی به عنوان یکی از دلایل وجود مهارت ویژه در نقاط دلخواه بازیکنان نخبه بود. آزمودنی ها 8 بازیکن مرد نخبه بسکتبال با 8 سال تجربه بازی بسکتبال بودند. از آنها خواسته شد 210 شوت جفت را از 7 نقطه  در قالب 3 دسته و 21 بلوک اجرا کنند. نقطه میانی این نقاط، نقطه دلخواه بود. شوت ها با آهنگ دلخواه اجرا می شد و بین هر ست دو دقیقه استراحت وجود داشت. تمامی شوتها به یک شیوه مشابه به آزمودنی ها برگردانده می شد. رگرسیون خطی برای عملکرد هر کدام از بازیکنان در 7 زاویه مختلف محاسبه شده و سپس عملکرد واقعی بازیکنان با مقادیر پیش بینی شده عملکرد در زاویه های مختلف توسط آزمون t همبسته مقایسه شد. نتایج نشان داد  بین عملکرد پیش بینی شده و عملکرد واقعی بازیکنان نخبه در نقطه دلخواه بازیکنان نخبه اختلاف معناداری وجود دارد (05/0p<). یافته های این تحقیق نشان می دهد که عملکرد بازیکنان نخبه در نقاط دلخواه آنان، وابسته به زاویه بینایی خاص این نقطه می باشد. به نظر می رسد بازیکنان نخبه در طول سال ها تمرین از یک نقطه خاص، فواید بینایی زیادی را پرورش می دهند که منجر به عملکرد اختصاصی آنان در نقاط مورد علاقه می شود.

هدف این تحقیق تعیین تأثیر سطح مهارت بر تغییرپذیری هماهنگی بین اندام­ها و متغیرهای کنترل حرکت در ضربۀ تاپ اسپین تنیس روی میز بود. مشارکت­کنندگان در این تحقیق 16 نفر (میانگین سنی 16 سال) بودند که به دو گروه ماهر و مبتدی تقسیم شدند. گروه ماهر کسانی بودند که در رده سنی خود درشمار 8 نفر اول کشور رتبه­بندی شده بودند و گروه مبتدی (8 نفر) افرادی بودند که به­تازگی مهارت تاپ اسپین را آموخته بودند. مشارکت­کنندگان با تأکید بر سرعت و دقت 10 ضربۀ تاپ اسپین را اجرا کردند. کینماتیک حرکت ثبت و تحلیل شد. دو گروه در تغییرپذیری هماهنگی بین اندام­ها با هم تفاوت داشتند ( 05/0>p) و گروه ماهر باثبات­تر عمل کرده بود. اما تفاوتی بین دو گروه در متغیرهای کنترل­کنندۀ حرکت دیده نشد (همه 05/0p>). در کل، نتایج این تحقیق نشان داد گروه ماهر در الگوی حرکت خود دارای ثبات بیشتری است، هر چند ممکن است در متغیرهای کنترل­کنندۀ حرکت به­دلیل قیود تکلیف با افراد مبتدی تفاوتی نداشته باشند.

طبق فرضیۀ اختصاصی تمرین، دردسترسبودن بینایی- بهخصوص هنگام اجرای تکالیفی که بینایی نقش مهمی در بهبود
دقت اجرای آنها دارد به تخریب اجرا در آزمون انتقال بدون بینایی- منجر میشود. شاید تفاوت یا تغییر در الگوی
کینماتیکی را بتوان از جمله دلایل تاثیرگذار محسوب کرد. هدف این تحقیق بررسی اثر بینایی و مقدار تمرین بر دقت و
کینماتیک پرتاب دارت است. به این منظور، 02 نفر از دانشجویان دختر غیرتربیتبدنی راستدست و بدون تجربه قبلی در
مهارت پرتاب دارت انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه با بینایی کامل و بدون بینایی تقسیم شدند. مراحل اکتساب شامل
دو مرحله، 54 کوشش تمرینی ) 3 بلوک 54 کوششی( و 322 کوشش تمرینی ) 02 بلوک 54 کوشش( بود. 52 دقیقه بعد از
3( در × شرکت کردند. نتایج تحلیل واریانس مرکب ) 0 KR هر مرحلۀ آزمودنیها در آزمون انتقال بدون بینایی و بدون
مراحل اکتساب نشان داد که بینایی نقش مهمی برای بهبود دقت اجرا در تکلیف پرتاب دارت دارد. تحلیل دادههای
کینماتیکی در مراحل اکتساب، تفاوت معنیداری بین دو گروه در متغیرهای کینماتیکی دامنۀ جابهجایی زاویهای مچ، آرنج و
دو گروه پساز 322 )p=2/ و مدتزمان پرتاب ) 220 )p=2/ درحالیکه سرعت زاویهای ) 220 ،)p<2/ شانه نشان نداد ) 24
کوشش تمرینی با یکدیگر تفاوت داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که در تکلیف پرتاب دارت فرضیۀ اختصاصیبودن
تمرین در مورد دقت اجرا، پساز تعداد کوششهای تمرینی زیاد صدق میکند، اما الگوی کینماتیکی اجرای پرتاب دارت،
صرفنظر از مقدار تمرین، از فرضیۀ اختصاصی تمرین حمایت نمیکند.

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین شور و اشتیاق به فعالیت ورزشی و رضایت از زندگی دانش­آموزان پسر بود. 383 دانش­آموز پسر با روش نمونه­گیری خوشه­ای از میان مدرسه­های مختلف تبریز انتخاب شدند و پرسش­نامه­های شور و اشتیاق والرند و همکاران (2003) و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانش­آموزان (MSLSS) را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده­ها، از آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد میزان رضایت از دوستان، خانواده، محیط زندگی و مدرسه، در بین دانش­آموزان با شور و اشتیاق و سازگار با فعالیت بدنی نسبت به دانش­آموزان با شور و اشتیاق وسواس بیشتر است. همچنین، نتایج نشان داد دانش­آموزان با شور و اشتیاق وسواس، میزان رضایت بیشتری در خرده‌مقیاس خود داشتند. در بررسی کلی میزان رضایت از زندگی، نتایج نشان داد دانش‌آموزان با شور اشتیاق سازگار، رضایت بیشتری نسبت به دانش­آموزان با شور و اشتیاق وسواس داشتند. همچنین، نتایج نشان داد ارتباط بین رضایت از زندگی با شور و اشتیاق سازگار معنادار است، ولی با اشتیاق وسواس معنادار نیست. در کل، نتایج از رویکرد دوگانۀ شور و اشتیاق والرند (2003) حمایت می‎‌کند.