احسان زارعیان، عباس بهرام، مهدی سهرابی،
دوره 1، شماره 1 - ( 6-1390 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی نوع دستورالعملهای توجهی و افزایش ضرباهنگ حرکت بر ثبات مرحله نسبی حرکات هماهنگی دودستی بود. شرکتکنندگان (14 نفر) با استفاده از دستگاه رسمکننده الگوی هماهنگی دودستی الگوهای هم مرحله و غیرهم مرحله را با تمرکز بر علایم روی دستگاه (توجه بیرونی) و یا روی ساعد (توجه درونی) و افزایش ضرباهنگ اجرا کردند. بعد از هر تلاش به آزمودنیها KP ارائه میشد. در الگوی هم مرحله دستها در یک زمان خاص در یک مکان قرار دارند، اما در الگوی غیرهم مرحله دستها در دو نقطه مخالف قرار دارند. متغیرهای وابسته با تحلیل واریانس 2 (توجه)× 3 (تکرار) ×4 (ضرباهنگ) و تکرار سنجش متغیرهای دوم و سوم محاسبه شد. نتایج نشان داد تفاوتی بین توجه بیرونی و درونی در تأثیرگذاری بر ثبات فاز نسبی الگوهای همفاز و غیرهمفاز وجود ندارد. همچنین افزایش ضرباهنگ حرکت منجر به افزایش ثبات مرحله نسبی در الگوی هم مرحله شد، اما تأثیری بر الگوی غیرهم مرحله نداشت. یافتههای این تحقیق فرضیه محدودیت عمل (وولف و پرینز، 2001) را تأیید نکرد و نشان داد قوانین حاکم بر الگوهای ریتمیک و استفاده از روش آماری درونگروهی میتواند نتایج متفاوتی را رقم بزند.
