سامانه نشریات علمی

---

هدف این تحقیق بررسی تأثیر استفاده از بازی کامپیوتری بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال (دقت و الگو) و مقایسه این روش با دو روش الگودهی ماهر و درحال یادگیری است. به این منظور 50 آزمودنی با دامنه 17-15 سال به­عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی­ها پس از شرکت در پیش­آزمون در 5 گروه تمرین بدنی، بازی کامپیوتری، تمرین بدنی به همراه بازی کامپیوتری، تمرین بدنی به همراه مشاهده الگوی ماهر و تمرین بدنی به همراه مشاهده الگوی درحال یادگیری تقسیم شدند و هر گروه به­طور مجزا 2 هفته و هر هفته 3 جلسه (مجموع 6 جلسه) به تمرین مربوط به گروه خود پرداخت. تمام گروه­ها، پس از پایان آخرین جلسه تمرین، بلافاصله در آزمون اکتساب شرکت کردند و پس از 24 ساعت آزمون یادداری برگزار شد. تحلیل آماری داده­ها در نرم­افزار SPSS 17 و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. سطح معنی­داری برای تمام روش­های آماری  05/0p&le در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که هر 5 گروه در پس­آزمون در دو نمره دقت و الگوی پرتاب نسبت به پیش­آزمون به­طور معنی­داری پیشرفت کردند و بیشترین پیشرفت مربوط به گروه بازی کامپیوتری به همراه تمرین بدنی بود. با جمع­بندی نتایج به­دست­آمده در این تحقیق می­توان گفت استفاده از بازی کامپیوتری شبیه­سازی­شده موجب بهبود یادگیری مهارت­های حرکتی می­شود و این روش اثربخشی بیشتری نسبت به دو روش الگودهی ماهر و درحال یادگیری دارد.

---

خودگفتاری نوعی گفتگوی درونی فرد با خود است که به وسیله‌ی آن شخص دریافت‌ها و احساسات درونی خود را تعبیر و تفسیر می‌کند، ارزیابی خود را تنظیم کرده و تغییر می‌دهد و برای خود دستورالعمل‌هایی تعیین می نماید. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر الگوی هماهنگی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال بود، تا مشخص شود که هر یک از انواع خودگفتاری چه تاثیری بر نیاز‌های مهارت پرتاب آزاد بسکتبال (الگوی هماهنگی، دقت) دارند. به این منظور 20 بازیکن بسکتبال مرد با میانگین سنی 5/5±5/23 سال که حداقل 5 سال سابقه‌‌ی فعالیت در رشته‌‌ی ورزشی بسکتبال را داشته و در یکی از لیگ­های معتبر کشور بازی می­کردند بعنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب ‌شدند. در این تحقیق اجرای مهارت‌ پرتاب آزاد بسکتبال در دو مرحله بدون استفاده از خودگفتاری و با استفاده از خودگفتاری (آموزشی و انگیزشی) طی دو جلسه با فاصله‌‌ی زمانی 24 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر دو مرحله آزمون داده­های مربوط به الگوی حرکتی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال ثبت شد و از اطلاعات کینماتیکی ثبت شده برای محاسبه ریشه میانگین مجذور خطا آرنج- مچ دست پرتاب به منظور بررسی الگوی هماهنگی استفاده شد. برای تحلیل آماری، داده­ها بدست آمده در دو دسته آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جداول و نمودارها) و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون t وابسته) تحلیل شد. نتایج نشان داد که تنها استفاده از خودگفتاری آموزشی به طور معنی­داری موجب بهبود دقت پرتاب آزاد بسکتبال شد(002/ p=، 388/4 =₍₉₎t). همچنین بین تاثیر خودگفتاری آموزشی و خودگفتاری انگیزشی بر دقت پرتاب آزاد بسکتبال اختلاف معنی­داری به نفع خودگفتاری آموزشی مشاهد شد(001/ = p، 364/14= _{(18، 1)} F ، 444/ = h2). همچنین بررسی نتایج نشان داد که خودگفتاری آموزشی به طور معنی­داری (048/ p=، 288/2 =₍₉₎t) موجب کاهش ریشه میانگین مجذور خطا آرنج- مچ و در نتیجه بهبود هماهنگی درون عضوی آرنج- مچ در اجرای پرتاب آزاد بسکتبال می­شود. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از خودگفتاری آموزشی به منظور بهبود اجرای مهارت­های که نیازمند هماهنگی حرکتی و دقت در اجرا هستند، سودمند است و بر استفاده از خودگفتاری انگیزشی به این منظور برتری دارد.

---

طبق فرضیۀ اختصاصی تمرین، دردسترسبودن بینایی- بهخصوص هنگام اجرای تکالیفی که بینایی نقش مهمی در بهبود
دقت اجرای آنها دارد به تخریب اجرا در آزمون انتقال بدون بینایی- منجر میشود. شاید تفاوت یا تغییر در الگوی
کینماتیکی را بتوان از جمله دلایل تاثیرگذار محسوب کرد. هدف این تحقیق بررسی اثر بینایی و مقدار تمرین بر دقت و
کینماتیک پرتاب دارت است. به این منظور، 02 نفر از دانشجویان دختر غیرتربیتبدنی راستدست و بدون تجربه قبلی در
مهارت پرتاب دارت انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه با بینایی کامل و بدون بینایی تقسیم شدند. مراحل اکتساب شامل
دو مرحله، 54 کوشش تمرینی ) 3 بلوک 54 کوششی( و 322 کوشش تمرینی ) 02 بلوک 54 کوشش( بود. 52 دقیقه بعد از
3( در × شرکت کردند. نتایج تحلیل واریانس مرکب ) 0 KR هر مرحلۀ آزمودنیها در آزمون انتقال بدون بینایی و بدون
مراحل اکتساب نشان داد که بینایی نقش مهمی برای بهبود دقت اجرا در تکلیف پرتاب دارت دارد. تحلیل دادههای
کینماتیکی در مراحل اکتساب، تفاوت معنیداری بین دو گروه در متغیرهای کینماتیکی دامنۀ جابهجایی زاویهای مچ، آرنج و
دو گروه پساز 322 )p=2/ و مدتزمان پرتاب ) 220 )p=2/ درحالیکه سرعت زاویهای ) 220 ،)p<2/ شانه نشان نداد ) 24
کوشش تمرینی با یکدیگر تفاوت داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که در تکلیف پرتاب دارت فرضیۀ اختصاصیبودن
تمرین در مورد دقت اجرا، پساز تعداد کوششهای تمرینی زیاد صدق میکند، اما الگوی کینماتیکی اجرای پرتاب دارت،
صرفنظر از مقدار تمرین، از فرضیۀ اختصاصی تمرین حمایت نمیکند.

---

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر انجام همزمان تکالیف شناختی که دو مولفه حلقه واج شناختی و لوح دیداری-فضایی حافظه کاری را فعال می کنند بر الگوی راه رفتن افراد سالمند بود.  بدین منظور، 12 سالمند سالم با دامنه سنی 65-70 سال به صورت در دسترس از سراهای محله شهر تهران انتخاب شدند و تکلیف راه رفتن را به صورت  توازن متقابل در سه شرایط آزمایشی مجرد، همزمان با تکلیف دیداری–فضایی و همزمان با تکلیف واج شناختی اجرا کردند. در حین آزمون، کوشش های راه رفتن توسط دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت ثبت و داده های مرتبط با الگوی راه رفتن با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین سه شرایط آزمایشی در زمان گام، آهنگ گام برداری، تغییرپذیری دامنه شتاب و عرض گام تفاوت معناداری وجود دارد (0.05p< ) و فعال شدن لوح دیداری-فضایی در مقایسه با حلقه واج شناختی تداخل بیشتری در راه رفتن ایجاد می کند. بنابراین به نظر می رسد لوح دیداری-فضایی حافظه کاری در طرح ریزی و اجرای تکلیف راه رفتن نقش داشته باشد.

---

تحقیق حاضر به بررسی اثر یکپارچگی بینایی–شنوایی بر انتقال عمل- ادراک می­پردازد.40 آزمودنی در چهار گروه بینایی، بینایی–شنوایی، کنترل بینایی و کنترل بینایی– شنوایی قرار گرفتند. گروه­های بینایی الگوی فرد ماهری را تماشا ­کردند و گروه­های بینایی–شنوایی، همزمان با الگوی بینایی، سرعت زاویه­ای مفصل آرنج را به صورت سونیفیکیشن دریافت کردند. الگو 5 مرتبه ارائه و افراد به 10 سوال مربوط به الگو پاسخ دادند و در آزمون­های بازشناسی پارامتر و الگو شرکت کردند. گروه­ های تجربی 5 بار دیگر الگو را تماشا کردند و پس از هربار، مشابه با الگو اجرا کردند. گروه­های کنترل الگو را به همان تعداد تماشا کردند اما مجاز به اجرای آن نبودند. در نهایت همه گروه­ها پرسشنامه 10 سوالی را تکمیل کردند و در آزمون­های بازشناسی شرکت نمودند. نتایج نشان داد قبل از اجرای عمل در متغیر “درصد اطمینان پاسخگویی" و نه “پاسخ به سوالات” بین گروه­های آزمایشی و بعد از اجرای عمل در هر دو متغیر “پاسخ به سوالات” و “درصد اطمینان پاسخگویی” بین گروه­های آزمایش و نیز گروه­های کنترل، تفاوت معنی­داری مشاهده شد (p<0.05). در این تحقیق اثر یکپارچگی بینایی– شنوایی بر انتقال عمل– ادراک تایید شد. این نتایج بر اساس نظریه­های کدگذاری مشترک، جفت شدن مستقیم ادراک-عمل و مدل­های پیش­گویانه قابل توجیه است.
 

---

پرسش‌نامه ­های روانشناختی خودگزارشی، ابزارهای مهمی برای ارزیابی وضعیت شناختی و عاطفی ورزشکاران است. به همین منظور هدف از تحقیق حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی پرسش‌نامه استراتژی ­های عملکرد در بین جوانان ورزشکار بود. بدین منظور 209 ورزشکار ملی و قهرمان کشوری مرد (125=n) و زن (84=n) 15 تا 18 ساله آزمون استراتژی­ های عملکرد را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تاییدی برای آزمون روایی سازه پرسش­نامه و ضریب آلفای کرونباخ برای آزمون پایایی درونی گویه‌های هر عامل استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی هشت خرده مقیاس هدف‌گزینی، خودکاری، کنترل عاطفی، تصویرسازی، فعال‌سازی، خودگفتاری مثبت، آرام‌سازی و کنترل توجه / تفکر منفی را برای مقیاس تمرین و مسابقه شناسایی کرد. نتایج ضریب آلفای کرونباخ نشان­ دهنده همسانی درونی مناسب سوالات خرده مقیاس ­های تمرین (70/0 تا 95/0) مسابقه (77/0 تا 88/0) بود. لذا به‌نظر می‌رسد این پرسش‌نامه ابزار مناسبی برای اندازه‌گیری مهارت­ های روان‌شناختی در بین جوانان ورزشکار است.

---

 پژوهش حاضر با هدف بررسی شاخص های شبکه اجتماعی در پست های مختلف بازی بسکتبال انجام شد. تحلیل متغیرهای شبکه در دو سطح میکرو (فردی) و ماکرو (تعامل کل تیم) انجام گرفت. 24 بازی تیم بسکتبال شیمیدر در رقابت های لیگ برترایران سال1400 به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. شاخص های شبکه شامل درجه مرکزیت، میانگذری، نزدیکی، بردار ویژه و چگالی در بین موقعیت‌های بازی بررسی شد. نتایج ANOVA یک طرفه در سطح میکرو، تفاوت های آماری بین موقعیت های بازی درشاخص های درجه مرکزیت (000/0=P .29/61=(4.15)F)، میانگذری (000/0=P .11/210=(4.15)F) و نزدیکی (000/0=P .55/78=(4.15)F) نشان داد اما در شاخص بردار ویژه (184/0=P .58/1=(4.15)F) تفاوتی مشاهده نشد. نتایج آزمون تعقیبی بین بازیکن موقعیت 1 (پوینت گارد) و سایر موقعیت ها تفاوت معنی داری را نشان داد. چگالی تیمی در سطح ماکرو تفاوت معنی داری بین نتایج عملکرد در شبکه های موفق و ناموفق نشان داد.  نقش بازیکن پوینت گارد به عنوان موقعیتی که بیشترین تعامل را با هم تیمی ها در طول مسابقه برقرار می کند مشاهده شد. از طرف دیگر بازیکنی که نقطه اتکا تیم است ضروتا امتیازآورترین بازیکن تیم نمی باشد. این نتایج ممکن است به‌عنوان ابزاری برای مربیان استفاده شود تا استراتژی‌ تیم خود را به روش‌ مشخص و قابل اندازه‌گیری بهبود بخشند.