7 نتیجه برای عرب عامری
الهه عرب عامری، رسول حمایت طلب، ناصح کریمیانی، سعدی سامی،
دوره 1، شماره 2 - ( 9-1390 )
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روشهای مختلف آرایش تمرین مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار بر اکتساب، یادداری و انتقال انواع مختلف پاس بسکتبال (دودستی بالای سر، دودستی سینهای و یکدستی از پهلو) انجام شد. آزمودنیهای این پژوهش (45=N؛ با میانگین و انحراف استاندارد 75/0±04/14 سال) دانشآموزان پسر دوره راهنمایی بودند که هیچگونه سابقهای در ورزش بسکتبال نداشتند و پس از انجام پیشآزمون در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار (به افزایش تدریجی تداخل زمینهای در طول تمرین اشاره دارد) گزینش شدند. آزمودنیها به مدت 9 جلسه طی 9 روز (هر جلسه شامل 9 کوشش) در شرایط ویژه گروه خود، مهارت ملاک را تمرین کردند. بعد از 24 ساعت، آزمونهای یادداری و انتقال با انجام 4 کوشش از هر پاس صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر روی عامل جلسات تمرین حاکی از تفاوت معنیدار بین جلسات تمرین بود، در حالی که اثر گروهها و تعامل گروهها و جلسات تمرین معنیدار نبود. نتایج مقایسه بین میانگین نمرات آزمون یادداری و انتقال گروهها تفاوت معنیدار بین گروهها را نشان داد، به طوری که گروه فزاینده برتری معنیداری نسبت به دو گروه دیگر داشت. نتایج آزمون یادداری و انتقال از نظریه مگیل و هال (1990) و فرضیه نقطه چالش گاداگنولی و لی (2004) حمایت میکند.
یاسر خنجری، الهه عرب عامری، راضیه گروئی، ابراهیم متشرعی، رسول حمایت طلب،
دوره 3، شماره 5 - ( 6-1392 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر اجرای یک دوره برنامه تمرین مهارتهای روانشناختی[1] بر مهارتهای ذهنی منتخب و عملکرد تکواندوکاران نوجوان زن تیم ملی ایران در سال 1388 بود. جهت اجرای این پژوهش 22 تکواندوکار ملیپوش زن با میانگین 16 سال به طور هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه کنترل (10 نفر) و آزمایش (12 نفر) تقسیم شدند. سپس هر دو گروه در پیشآزمون، پرسشنامه سنجش مهارتهای ذهنی اوتاوا (نسخه 3) را به منظور ارزیابی مهارتهای ذهنی و نیز چکلیست محققساخته را به منظور ارزیابی عملکرد تکمیل کردند. بر اساس اطلاعات بهدستآمده از پرسشنامهها در پیشآزمون و با توجه به ضعف آزمودنیها در مهارتهای واکنش به استرس، کنترل ترس و تمرکز، از یک برنامه تمرین مهارتهای روانشناختی که شامل هدفگزینی، آرامسازی و تصویرسازی بود استفاده شد و بعد از چهارماه اجرای برنامه تمرین مهارتهای روانشناختی، از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد. نتایج آزمون آماری تی مستقل نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش در مهارتهای واکنش به استرس و تمرکز پس از اجرای یک دوره برنامه تمرین مهارتهای روانشناختی تفاوت معنیداری وجود داشت (05/0>P). اما در مهارت کنترل ترس بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنیداری مشاهده نشد (05/0
P). درنهایت، نتایج این مطالعه نشان داد تمرین مهارتهای روانشناختی میتواند در ارتقای عملکرد نهایی تکواندوکاران نوجوان زن تیم ملی ایران تأثیرگذار باشد.
[1] Psychological skills training
اقای امین امینی، دکتر شهزاد طهماسبی بروجنی، دکتر الهه عرب عامری، پروفسور حسن عشایری،
دوره 10، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده
در همه فعالیت های ورزشی، توانایی هدایت چشم به مناطق مطلوب از بافت محیط، در زمان مناسب، برای رسیدن به سطح بالایی از خبرگی و عملکرد ضروری است. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تغییرات ویژگی-های چشم آرام، طی اجرای یک مهارت هدف‌گیری پرتابی واکنش پذیر، تحت تقاضای مختلف محیطی بود که جهت شناسایی اثرات ادراکی-شناختی بر فرایندهای زیربنایی مربوط به عملکرد انجام گرفت. بدین منظور 8 ورزشکار مرد (28-22 سال) دارای حداقل 5 سال سابقه فعالیت ورزشی در رشته دارت؛ به صورت همتراز شده متقابل تحت چهار شرایط قید محیط به اجرای تکلیف هدف‌گیری پرتابی پرداختند. عوامل تقاضای محیط، شامل تعامل شرایط تنظیمی (ثابت / در حال حرکت) و تغییرپذیری بین کوششی (با / بدون تغییرپذیری)، چهار سطح مختلف محیطی را جهت ایجاد واکنش در حین اجرای مهارت هدف‌گیری پرتابی ایجاد نمود و ویژگی-های مربوط به رفتار خیرگی به طور مداوم در هر سناریو ثبت شد. در هر یک از قیود محیطی 10 کوشش 20 ثانیه ای گرفته شد. ویژگی های رفتار خیرگی با استفاده از دستگاه ردیابی حرکات چشم مدل Dikablis Professional Wireless ثبت و تحلیل آن با نرم افزار DLab، سیستم پردازش اطلاعات و با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد، تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات چشم آرام در قیود مختلف محیطی وجود داشت (001/0P≤ ) سریع ترین آغاز چشم آرام در بافت ثابت بدون تغییرپذیری بین کوششی مشاهده شد و بافت های در حرکت بدون تغییر پذیری بین کوششی و با تغییرپذیری بین کوششی نسبت به سایر بافت های محیطی به ترتیب از طولانی ترین طول دوره و پایان تثبیت برخوردار بودند. به طور کلی به نظر می رسد قیود محیطی می تواند اثر عمیقی بر ویژگی های چشم آرام داشته باشد که می تواند به عنوان عامل مهمی در یادگیری مهارت های حرکتی توسط مربیان درنظرگرفته شود.
دکتر لاله همبوشی، دکتر الهه عرب عامری، دکتر مهدی شهبازی، دکتر رسول زیدآبادی،
دوره 12، شماره 23 - ( 6-1401 )
چکیده
هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت بر یکپارچگی بینایی ـ حرکتی و مهارتهای حرکتی ظریف در کودکان 7 و 8 ساله بود. بدین منظور، 107 نفر از دانشآموزان کلاس اول دبستان شهرستان سبزوار به‌صورت هدفمند (شرایط اقتصادی و فرهنگی یکسان، سلامت جسمانی و ذهنی و دید کامل با یا بدون عینک) انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت(هر گروه 32 نفر) و یک گروه کنترل (43 نفر) قرار گرفتند. پس از برگزاری پیشآزمون، آزمودنیهای گروههای آزمایشی، به مدت 6 هفته و هر هفته، سه جلسه 45 دقیقهای به تمرین پرداختند و سپس پسآزمون در دو گروه برگزار شد. پس از بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها و همگنی واریانس‌ها به‌وسیله آزمون شاپیروویلک و لوین از آزمون تحلیل کوواریانس به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS 19 استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت بر یکپارچگی بینایی ـ حرکتی و مهارتهای حرکتی ظریف کودکان 7 و 8 ساله تأثیر معنیداری دارد؛ اما بین این دو شیوه تمرینی تفاوت معنیداری وجود نداشت. این نتایج هم‌راستا با فرضیه حرکت نشان داد، مسئله‌ی مهم در رشد ادراکی و ادارکی- حرکتی توجه فرد به محرکهای بینایی در محیط بوده و وجود حرکت در تمرینات بینایی الزامی نمی‌باشد.
آقای حامد اصولی، دکتر مهدی شهبازی، دکتر الهه عرب عامری،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
تحقیقات اندکی به بررسی اثر تعاملی خودکنترلی بر روی نوع خودالگودهی پرداخته‌اند. هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر ارائه راهبردهای مختلف بازخورد خودکنترلی از طریق راهبردهای خودالگودهی بر یادگیری مهارت شوت سه‌گام بسکتبال بود. بدین منظور 60 دانش‌آموز مبتدی پسر 11-13 ساله راست‌دست به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. سپس بهطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. یکی از گروهها در بین بلوک‌ها و گروه دیگر قبل از جلسه تمرینی نوع بازخورد خودالگودهی (بهترین عملکرد یا عملکرد کلی در اجرای مهارت شوت سه‌گام) را انتخاب مینمود و برای هر یک از این گروهها یک گروه جفتشده انتخاب شد. برنامه تمرینی به مدت 6 جلسه و در دو هفته ارائه شد. پیشآزمون، آزمون یادداری و انتقال در 12 کوشش گرفته شد. نتایج تأثیر معنیداری را بین امتیازات پیشآزمون با آزمون یادداری و انتقال نشان داد(001/0P≤)، همچنین گروه بازخورد خودکنترلی در طول جلسات و گروه بازخورد خودکنترلی قبل از جلسات با همدیگر و با گروههای جفتشده در آزمون یادداری و انتقال تفاوت معنیداری داشتند(001/0P≤)، در حالیکه بین گروههای جفتشده تفاوت معنیداری وجود نداشت(001/0P≥). این نتایج نشاندهنده تأثیر بیشتر بازخورد خودکنترلی در طول جلسات است که بر خودمختاری بیشتر یادگیرنده به عنوان یکی از نیازهای روانشناختی برای بهینه‌سازی یادگیری، تأکید دارد.
مهران داودی، الهه عرب عامری، مهدی شهبازی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر خودتنظیمی حاصل از تمرینات بازخورد زیستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در شرایط تحت‌فشار بود. شرکت‌کنندگان 28 دانشجوی پسر مقطع کارشناسی بودند (با میانگین سنی 21/81 و انحراف استاندارد 1/45±) که به شیوه در دسترس انتخاب شدند به صورتی که راست‌دست بودند و تجربه‌ای در پرتاب دارت و کار با دستگاه‌های بازخورد زیستی نداشتند. این تعداد به‌صورت تصادفی و همگن به چهار گروه بازخورد زیستی دیداری، شنیداری، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تعداد جلسات تمرین بازخورد زیستی 4 جلسه بود که به همراه جلسات پیشآزمون، پسآزمون و یادداری در 4 هفته برگزار شد. نتایج تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس مرکب با اندازه‌های تکراری نشان داد که تمرین بازخورد زیستی دیداری، شنیداری و ترکیبی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در شرایط تحت‌فشار تأثیر معنیداری داشته است (P<0/05). با توجه به یافته‌های تحقیق پیشنهاد می‌شود برای یادگیری مهارت پرتاب دارت و مهارت‌هایی مشابه و نزدیک به مهارت پرتاب دارت و همچنین بازخورد دهی جلسات بازخورد زیستی از بازخورد زیستی دما و پاسخ گالوانیک پوست، به‌صورت دیداری، شنیداری و یا ترکیبی استفاده شود و استفاده از بازخورد زیستی ترکیبی در اولویت قرار گیرد تا شاهد بهترین نتایج بود.
یاسر خنجری، الهه عرب عامری، مهدی شهبازی، شهزاد طهماسبی، فریبا بهرامی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات الگوی EMG طی یادگیری مهارت دارت در دست برتر و غیر برتر بود. نمونه های پژوهش حاضر را 10 نفر از دانشجویان غیر ورزشکار با میانگین سنی 5/2±23 تشکیل دادند که به دو گروه دست برتر(5 نفر) و دست غیربرتر(5 نفر) تقسیم شدند. به منظور اندازه گیری عملکرد در سطح اجرا و تغییرات فعالیت EMG از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج در سطح اجرا کاهش معنی دار خطای مطلق پرتاب دارت و در سطح عضلات افزایش فعالیت EMG به همراه کاهش هم انقباضی عضلات را در مراحل اکتساب و یادداری در هر دو گروه نشان داد(05/0>P). همچنین، بین فعالیت EMG در گروه دست برتر و غیر برتر پس از اکتساب مهارت تفاوت معنی دار وجود نداشت(05/0<P). به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که همزمان با تغییرات نسبتا ثابت اجرا طی یادگیری مهارت دارت، تغییرات نسبتا ثابتی در الگوهای EMG نیز بوجود می آید، به طوری که مفهوم یادگیری حرکتی در سطح عضلات نیز قابل مشاهده است. همچنین، نتایج این تحقیق از وجود یک برنامه حرکتی یکسان برای کنترل دست برتر و غیر برتر حتی در شرایط کنترل انتقال دو سویه حمایت کرد.
