چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و سانیفیکیشن الگوی عضلانی بر تعادل سالمندان بود. 11 سالمند سالم (8 زن و 3 مرد) با میانگین سنی 26/2 ± 09/66 بهصورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. معیارهای ورود شامل عدم وجود مشکلات ساختاری در پاسچر فرد، عدم شکستگی اندام تحتانی طی شش ماه گذشته، عدم مشکلات بینایی اصلاح نشده، عدم مشکلات دهلیزی، عدم مصرف داروهای اعصاب، مواد مخدر، الکل و هرگونه ماده منجر به سرگیجه و یا عدم تمرکز و تأثیرگذار بر تعادل بود.
از هر کدام از آزمودنیها خواسته شد در 2 شرایط با سانیفیکیشن الگوی فعالیت عضلانی و بدون آن روی سه سطح صفحه تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 6، 8 و 10) بایستند. شاخصهای تعادل (کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی) از طریق دستگاه تعادلسنج بایودکس ثبت شد. مدت زمان هر آزمون 20 ثانیه و زمان استراحت بین آزمونها 10 ثانیه بود. یافتهها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی شاخص کلی تعادل، میانی جانبی و قدامی خلفی افزایش معناداری داشت. و در شرایط حضور سانیفیکیشن الگوی فعالیت عضلانی در مقایسه با شرایط بدون سانیفیکیشن الگوی فعالیت عضلانی در سطح 6 شاخصهای کلی (005/0P=)، قدامی - خلفی (002/0P=) جانبی – میانی (022/0P=) کاهش معناداری داشت. بهطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی نوسان قامت را افزایش میدهد و ارائه سانیفیکیشن الگوی فعالیت عضلانی میتواند در کاهش نوسان قامت کمک کند و تعادل را بهبود بخشد.
