محمدعلی بشارت، محمدحسین قهرمانی، نصور احمدی،
دوره 3، شماره 5 - ( 6-1392 )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی ابعاد مختلف تکانشگری ورزشکاران رشتههای برخوردی و غیربرخوردی بود. به همین منظور 120 نفر ورزشکار حرفهای در دو گروه 60 نفری رشتههای برخوردی (سن: 6/4±9/25) و ورزشکاران رشتههای غیربرخوردی (9/4±6/27 سال) از فدراسیونهای مختلف ورزشی کشتی، تکواندو، دو و میدانی، شنا، جودو و قایقرانی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس تکانشگری بارات[1] (BIS؛ بارات، 1994) را تکمیل و در آزمون عملکرد مداوم[2] (CPT) شرکت کنند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین ورزشکاران شرکتکننده در ورزشهای برخوردی و غیربرخوردی از نظر آیتمهای آزمون عملکرد مداوم (89/02=&eta Partial و 001/0=P، 27/3 =2,117F) و نیز از نظر عاملهای مقیاس تکانشگری (55/02=&eta Partial و 001/0=P ، 66/47 =3,116F) تفاوت معنیداری وجود دارد. بدینصورت که در عاملهای توجهی، حرکتی و بیبرنامگی از خردهمقیاسهای تکانشگری و تعداد تشخیص درست از آزمون عملکرد مداوم، ورزشکاران رشتههای برخوردی نسبت به ورزشکاران رشتههای غیربرخوردی نمره بیشتری را کسب کردند؛ و برعکس ورزشکاران رشتههای غیربرخوردی مقادیر بیشتری در متوسط زمان نادرست و تعداد تشخیص نادرست، از آزمون عملکرد مداوم نسبت به ورزشکاران غیربرخوردی داشتند. با توجه به نتایج این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که کنشهای تکانشگری ورزشکاران در ورزشهای برخوردی و غیربرخوردی متفاوت است.
[1] Barratt’s Impulsivity Scale [2] Continues Performance Test
