سامانه نشریات علمی

---

قیود فردی از عواملی است که می‌تواند بر رشد حرکتی تأثیر بگذارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر شاخص‌های توده بدن و وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی پسران 14-10 سال شهر تهران بود. نمونه آماری 120 کودک برای شاخص توده بدن و 90 کودک برای وضعیت تغذیه بود. شاخص توده بدن به گروهای لاغر، نرمال، دارای اضافه‌وزن و چاق، وضعیت تغذیه به گروهای سوءتغذیه، تغذیه معمولی و تغذیه مناسب تقسیم شد؛ که به روش خوشه‌ای هدفمند انتخاب و تبحر حرکتی آن‌ها با آزمون برونینکس- اوزرتسکی-2بررسی شد. نتایج نشان داد بین شرایط، لاغر و نرمال، نرمال و چاق و اضافه‌وزن و چاق، در تبحر حرکتی تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین بین شرایط سوءتغذیه و تغذیه معمولی، تغذیه معمولی و تغذیه مناسب و تغذیه مناسب و سوءتغذیه، در تبحر حرکتی تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به این نتایج می‌تواند گفت شاخص توده بدن و وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی پسران در این سن تأثیر دارد؛ که احتمالاً ناشی از هندسه و جرم‌ بخش‌های مختلف بدن و عوامل مکانیکی می‌باشد و تفاوت در گروه‌های وضعیت تغذیه به تأثیر وضعیت غذایی بر رشد مغز و نمو جسمانی مرتبط است.

---

تأثیر بهره هوشی بر پیشرفت تحصیلی تأییدشده است؛ اما تأثیر آن بر کارایی مداخلات حرکتی ناشناخته است. مطالعه حاضر به بررسی اثر بازی‌های بومی محله‌ای بر تبحر حرکتی کودکان با بهره هوشی بالا و پایین می‌پردازد؛ بنابراین با استفاده از پرسشنامه هوش ریون از بین کودکان 10-13 ساله شهر تهران تعداد 15 کودک با بهره هوشی بالا و 15 کودک با بهره هوشی پایین انتخاب و طی هشت هفته بازی‌های بومی محله‌ای را تمرین کردند. آزمون برونینکس-اوزرتسکی 2 قبل و بعد از تمرین جهت ارزیابی تبحر حرکتی کودکان استفاده شد. نتایج نشان داد اگرچه هردو گروه از مداخله موردنظر سود بردند، اما تأثیر مداخله بر کودکان با بهره هوشی بالا بیشتر بود. نتایج این پژوهش با تأکید بر استفاده از بازی‌های بومی محله‌ای در مدارس جهت رشد حرکتی، به متخصصین استعدادیابی ورزشی نیز پیشنهاد می‌کند از هوش به‌عنوان یک شاخص در کشف استعدادها بهره بگیرند.

---

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیرپذیری تبحر حرکتی از وضعیت تغذیه در رده‌های سنی مختلف مردان ((کودکان، نوجوانان و جوانان)) بود. جامعه آماری تحقیق برای کودکان کلیه دانش‌آموزان سنین 10-7 سال، برای نوجوانان کلیه دانش‌آموزان 15-12 سال و برای جوانان کلیه دانشجویان 20-18 سال دانشگاه تهران به‌غیراز دانشجویان تربیت‌بدنی بود. نمونه تحقیق در هر یک از گروه‌های سنی 90 نفر بود؛ که از 4 مدرسه ابتدایی و 4 مدرسه دبیرستان شهر تهران و دانشجویان پسر دانشگاه تهران به روش خوشه‌ای هدفمند انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و مقایسه‌ای بود و ابزار اندازه‌گیری تن‌سنجی و آزمون برونینکس- اوزرتسکی بود. نتایج تحقیق نشان داد بین گروه‌های سوءتغذیه، تغذیه متوسط و تغذیه مناسب در تبحر حرکتی سنین نوجوانانی و بزرگ‌سالی تفاوت معناداری وجود نداشت اما بین گروه‌های تبحر حرکتی سنین کودکان تفاوت معنادار بود. علاوه بر این بین تبحر حرکتی گروه‌های سنی مختلف تفاوت معناداری نبود. با توجه به این نتایج به نظر می‌رسد وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی تأثیر دارد و این مسئله در تحقیق حاضر در سنین کودکی مشاهده شد؛ بنابراین کودکان آسیب‌پذیرترین قشر در این زمینه محسوب می‌شوند و توجه به وضعیت تغذیه کودکان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

---

چاقی با بیماری‌های گوناگونی مرتبط است و تلاش برای کاهش مشکلات آن اهمیت دارد. هدف این پژوهش مقایسه تأثیر بازی‌های بومی محلی (مداخلات بازی محور) و مداخلات منتخب حرکتی (مداخلات مهارت محور) بر مهارت‌های حرکتی بنیادی دختران چاق سنین پیش‌دبستان شهر تهران بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. 30 دختر چاق به روش هدفمند انتخاب و به گروه‌های کنترل، مداخله بازی محور و مهارت محور تقسیم شدند. برای تعیین چاقی از نمودارهای سازمان بهداشت جهانی و برای سنجش مهارت‌های حرکتی بنیادی از آزمون اولریخ 3 استفاده شد. گروه­های آزمایش به مدت نه هفته هر هفته دو جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرین کردند. گروه کنترل در این مدت فعالیت‌های معمول خود را انجام داد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد تفاوت معناداری بین گروه‌ها در پس‌آزمون وجود دارد (000/0=p)؛ برای تعیین اینکه کدام گروه عملکرد بهتری داشته است، از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی ال اس دی استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین گروه مداخله مهارت محور و بازی‌ محور در نمرات جابجایی آزمون اولریخ 3 وجود دارد. به‌طوری‌که مداخله مهارت محور تأثیر بیشتری نسبت به مداخله بازی محور داشته است (04/0=P)، اما تأثیر دو روش تمرینی برای مهارت توپی در آزمون اولریخ 3 تفاوت معناداری باهم نداشت (71/0=P). همچنین هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل پیشرفت بیشتری در متغیرهای وابسته داشته‌اند (05/0>p). با استناد به نتایج تحقیق حاضر به نظر می‌رسد هم مداخلات منتخب حرکتی و هم‌بازی‌های بومی محلی بر کاهش مشکلات حرکتی کودکان چاق مؤثر است چون هر دو گروه تمرینی در پس‌آزمون نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشته‌اند. این موضوع تأییدی بر نقش فعالیت بدنی بر کاهش مشکلات افراد چاق می‌باشد. بااین‌حال متناسب با نتایج این مطالعه برای مهارت‌های جابجایی بهتر است از مداخلات منتخب حرکتی استفاده شود.

---

آموزش فراگیر به جایگیری افراد اختلالی در کنار همسالان عادی اشاره دارد. مطالعات اخیر این روش را زمانی مؤثر می‌دانند که با دست‌کاری و سازگاری محیط همراه باشد. این مطالعه اثر روش آموزش فراگیر در یک کلاس فوق‌برنامه تربیت‌بدنی برای ارتقا عزت‌نفس و تبحر حرکتی در یک کودک با اختلال هماهنگی رشدی را بررسی می‌کند. پژوهش حاضر یک مطالعه موردی است که شامل یک پسر چاق مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی (سن = 8 سال، قد = 127 سانتی‌متر و وزن = 33 کیلوگرم) است که با 14 کودک سالم در طی یک دوره 9 هفته‌ای در فعالیت‌های تربیت‌بدنی شرکت کرده‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه عزت‌نفس کوپر اسمیت، پرسشنامه اختلال هماهنگی رشد و آزمون برونینکس اوزرتسکی -2 و مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. نتایج مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته نشان داد که استقلال، باور، لذت، روابط خانوادگی، روابط تحصیلی و روابط اجتماعی در شرکت‌کننده بهبودیافته است. همچنین نتایج کمی پرسشنامه کوپر اسمیت نشان داد که عزت‌نفس عمومی (10 نمره)، خانوادگی (5 نمره)، اجتماعی (4 نمره) و تحصیلی (6 نمره) افزایش‌یافته است. همچنین تبحر حرکتی (9 نمره) افزایش و شاخص توده بدنی (24/1) کاهش‌یافته است. نتایج بر اهمیت استفاده از آموزش غیرخطی در تربیت‌بدنی با دست‌کاری محیط و تکلیف بدون دستورالعمل مستقیم و بازخورد در محیط فراگیر تأکید دارد.

---

هدف مطالعه حاضر بررسی نقش استراتژی‌های یادگیری حرکتی (خطی، غیرخطی و افتراقی) در تجربه غوطه‌وری و کلاچ در فوتبالیست‌های مبتدی بود. شرکت‌کنندگان (66 نفر، میانگین _سن =49/27 و انحراف استاندارد= 68/2) به‌صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در سه گروه خطی، غیرخطی و افتراقی برای مدت سه ماه، دو جلسه در هفته و هر جلسه یک و نیم ساعت تمرین کردند. روش مطالعه کمی و کیفی بود که در بخش کمی از پرسشنامه غوطه‌وری و کلاچ و در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. نتایج آزمون توکی مؤثر بودن روش غیرخطی در تجربه غوطه‌وری و روش خطی در تجربه کلاچ را نمایان کرد (05/0>p). درروش افتراقی غوطه‌وری بیشتر از روش خطی (05/0>p) و کمتر از روش غیرخطی تجربه شد (05/0<p). در بخش کیفی چهار عامل هدف، لذت، تلاش و اکتشاف شناسایی شد که نتایج بخش کمی را پشتیبانی می‌کند. بر اساس نتایج این مطالعه روش‌های غیرخطی و افتراقی در تجربه غوطه‌وری و روش خطی در تجربه کلاچ مؤثر است.