آقای مهر علی باران چشمه، دکتر علی محمد صفانیا، دکتر محسن باقریان فرح آبادی، دکتر صلاح الدین نقش بندی،
دوره 10، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده
امروزه ورزش فرصتی را برای همکاری دوستانه میان کشورهای مختلف فراهم می آورد که مبنای آن مشارکت تمامی کشورها و افراد به شکل طبیعی در ورزش است. از این رو هدف پژوهش حاضر تدوین چارچوب توسعه دیپلماسی ورزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بود. روش تحقیق این پژوهش با رویکرد کیفی به روش داده بنیاد است که از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مسئولان وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک، فدراسیون های ورزشی، اساتید علوم ورزشی، کارشناسان وزارت امور خارجه و مدیران ارشد نیروهای مسلح آگاه به امور دیپلماسی عمومی و ورزشی بودند که 21 نفر از میان آنها به صورت نمونه گیری هدفمند سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار این تحقیق مصاحبه نیمه ساختاری بود که تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. برای روایی و پایایی در روش تحقیق حاضر، از روش اطمینان پذیری، تعمیم پذیری و اتکاپذیری استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها جهت کدگذاری باز، محوری و گزینشی از رویکرد کیفی گراندد تئوری (تئوری زمینه ای) استفاد شد. بر اساس نتایج تحقیق، 128 گزاره مفهومی اولیه با 31 مقوله اصلی در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل شرایط علی (5 مفهوم اصلی)، عوامل زمینه ای (6 مفهوم اصلی)، عوامل مداخله گر (6 مفهوم اصلی)، راهبردها (7 مفهوم اصلی) و پیامد ها (7 مفهوم اصلی) شناسایی شد. نظریه پیشنهادی محقق بدین صورت تعیین گردید: "اهمیت بخشی به توسعه دیپلماسی ورزش نظامیان به عنوان ابزاری جهت تقویت دیپلماسی نظامی در سایر حوزه های ماموریتی نیروهای مسلح و به تبع آن توسعه دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران". در نهایت پیشنهاد می شود نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در جهت تقویت حوزه های ماموریتی خود به دیپلماسی ورزشی توجه ویژه داشته باشند.
دکتر جواد شهولی کوه شوری، دکتر احمد رضا عسکری، دکتر رسول نظری، دکتر امیر رضا نقش،
دوره 12، شماره 24 - ( 10-1401 )
چکیده
نوشتار حاضر تلاش دارد با تمرکز بر برساخت‌گرایی اجتماعی، آن را با آینده‌پژوهی پیوند داده و در این فرآیند، با استفاده از رویکرد ساختگرای نظریۀ مبنایی، نظریه‌ای با برد کوتاه در ساخت آینده‌های احتمالی ورزشِ آموزشی ارائه دهد. رشد ورزشِ آموزشی، سرآغاز توسعه ورزش است. داده‌های این پژوهش کیفی که ماهیتی اکتشافی- بنیادی داشت، از طریق نمونه‌گیری هدفمند با تکنیک گلوله‌برفی و بر اساس مصاحبه‌های عمیق نیمه‌ساختاریافته با 22 نفر از خبرگان حوزۀ ورزشِ آموزشی جمع‌آوری شد. درک تفسیری دقیق و کدگذاری‌های اولیه، متمرکزشده، محوری و نظری مشخص کرد که ورزشِ آموزشی بر اساس ملزومات شکل‌دهندۀ آینده، با غلبه بر وزن گذشته، فشار حال و هم راستا با کشش آینده و انتخاب رفتار پیش‌نگرانه در رویارویی با آینده می‌تواند آینده مطلوب خود را بسازد و برای آن چشم‌انداز تعیین نماید. همچنین برای مشارکت در ورزش‌های دانشآموزی و دانشگاهی، بصورت مجزا، دو راهکار برساخت ارائه گردید. در نتیجه یک نظریۀ مبنایی برخواسته از داده ها با نام "آیندۀ برنامه‌ریزی شده ورزشِ آموزشی" تبیین شد.
