محمدهادی قاسمی، علی محمد امیرتاش، کامبیز کامکاری،
دوره 3، شماره 6 - ( 9-1392 )
چکیده
بسیاری از روابط فردی در موقعیتهای ورزشی شکل میگیرد (1). رابطه بین ورزشکار و مربی یکی از این ارتباطات است که بهلحاظ مدت زمان و شدت روابطی مرسوم بین رهبر و پیرو قلمداد میشود. در چنین محیطی، مؤلفه کلیدی در تعیین اثربخشی رهبری اعتمادِ زیردستان به رهبر است (2) .بنابراین اهداف پژوهش حاضر تعیین ارتباط اعتماد ورزشکار به مربی با عملکرد و شناسایی سهم مقدمات و پیامدهای اعتماد در ارتقای عملکرد ورزشی بوده است. الگوی نظری پیشنهاد شد که در آن ویژگی و رفتارهای مربی مقدمات، و تعهد، همکاری، مخاطرهپذیری و عملکرد پیامدهای اعتماد معرفی شدند. گرایش به اعتماد و شهرت عوامل تعدیلکننده فرض شدند. قهرمانان ژیمناستیک، شیرجه و ووشو جامعه آماری در دسترس را تشکیل دادند (142n=). ابزار تحقیق بسته پرسشنامهای مشتمل بر پنج بخش بود. برای هنجاریابی پرسشنامهها از تحلیل عامل و جهت تحلیل دادهها از رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها نشان داد در نیمه اول الگو، مقدمات اعتماد به مربی، یعنی ویژگیها و رفتارهای مشهود مربی، پیشبینهای معناداری برای اعتماد ورزشکار به مربی محسوب میشوند و گرایش به اعتماد ورزشکار عامل تعدیلکننده رابطه بین ویژگیهای مربی و اعتماد ورزشکار است. ازطرفی در نیمه دوم الگو، تعهد به مربی، تمایل به همکاری با مربی و مخاطرهپذیری ورزشکار، بهعنوان پیامدهای اعتماد به مربی، پیشبینهای معناداری برای عملکرد مشهود ورزشکار هستند. اعتماد به مربی بهطور غیرمستقیم و بهواسطه تعهد و تمایل به همکاری با مربی، با عملکرد مشهود ورزشکار در ارتباط است. هیچگونه ارتباط معناداری بین اعتماد به مربی و پیامدهای حاصل از آن با عملکرد واقعی ورزشکار مشاهده نشد.
