دکتر داود فاضلی کسرینه، دکتر حمیدرضا طاهری، دکتر علیرضا صابری کاخکی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تغییرپذیری تمرین در تمرین جسمانی در مقایسه با تمرین مشاهدهای در اجرای ضربه گلف بود. به این منظور 50 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه فردوسی مشهد (7/3±25 سال) که همگی راست دست بودند در این پژوهش شرکت کردند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند (جسمانی مسدود، جسمانی متغیر، مشاهدهای مسدود، مشاهدهای متغیر و کنترل). در مرحله اکتساب، گروه تمرین جسمانی متغیر به صورت تصادفی 50 کوشش ضربه گلف را از 5 نقطه شروع متفاوت به سمت دو هدف مختلف انجام میداد اما گروه تمرین جسمانی ثابت 50 کوشش تمرینی را از یک نقطه به سمت یک هدف از پیش تعیین شده انجام میداد. گروههای مشاهدهای متغیر و ثابت فیلم عملکرد گروههای جسمانی ثابت و متغیر را مشاهده میکردند. گروه کنترل فقط در پیش آزمون و پس آزمون شرکت میکرد و تمرینی نداشت. 10 دقیقه و همچنین 24 ساعت بعد از تمرین، شرکت کنندگان آزمونی مشابه با پیشآزمون را انجام دادند. دقت ضربه به عنوان متغیر وابسته مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که تغییرپذیری تمرین نسبت به تمرین ثابت هم در حالت جسمانی و هم در حالت مشاهدهای تاثیر مثبت معنیداری بر عملکرد افراد داشته است. احتمالاً مکانیزمهای زیربنایی مشابه و همچنین اثر بازخوردی مشابه منجر به اثربخشی بهتر گروه متغیر نسبت به ثابت در اجرای جسمانی و مشاهده عمل شده است.
