اقای محمود هاشمی افوسی، دکتر مهر علی همتی نژاد، دکتر نوشین بنار، اقای سجاد مومنی پیری، اقای سعید نوروزی،
دوره 5، شماره 10 - ( 9-1394 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی فرآیند بازنشستگی از ورزش حرفه‌ای از دیدگاه مدیران ورزشی و ورزشکاران بازنشسته بود. این پژوهش از نوع توصیفی بود که 42 مدیر ورزشی و 70 ورزشکار بازنشسته از استان گیلان در آن شرکت کردند. داده‌های پژوهش از طریق پرسشنامه SCT جمع‌آوری شد که روایی صوری و محتوایی آن توسط 15 نفر از صاحب‌نظران و پایایی آن‌ها در یک مطالعه راهنما روی 20 ورزشکار بازنشسته و 15 مدیر ورزشی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد (91/0=r). تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون‌‌‌های اندازه‌گیری‌های مکرر، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل انجام شد. نتایج نشان داد دلایل بازنشستگی ورزشی شامل دست‌یابی به اهداف قهرمانی، آسیب‌دیدگی‌های ورزشی، مشکلات مالی و داشتن مشکلاتی با کادر مربیان بودند. همچنین مشکلات مرتبط با سلامت و مشکلات مرتبط با شغل بیشترین مشکلاتی بودند که ورزشکاران بازنشسته با آن‌ها مواجه شده بودند. بین مشکلات بازنشستگی از دیدگاه ورزشکاران و مدیران تفاوت معنی‌داری وجود داشت؛ همچنین بین دلایل با مشکلات بازنشستگی نیز رابطه معنی‌داری وجود داشت (05/0p≤). پیشنهاد می‌شود سازمان‌های ورزشی با ارائه برنامه‌هایی از قبیل برنامه‌های مالی- اقتصادی، تحصیلی، شغلی، برنامه‌های حفظ سلامت عمومی و مشاوره در امور تغذیه و غیره، ورزشکاران را برای مواجهه با دوران بازنشستگی و مشکلات احتمالی ناشی از آن آماده سازند.
دکتر شهناز شهربانیان، آقای ایوب هاشمی،
دوره 8، شماره 16 - ( 9-1397 )
چکیده
علیرغم دارا بودن سطح هوشی متوسط و بالاتر در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، نارسایی حرکتی تأثیر بسزایی بر عملکردهای تحصیلی و اجتماعی آنان میگذارد. این احتمال وجود دارد که غنی نمودن تجارب حرکتی، توانایی کودک را در درک و شناخت هدف های حیطه شناختی، عاطفی و روانی حرکتی افزایش دهد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و زمان عکس العمل کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. از بین کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی شهر تهران، 20 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات زمان واکنش، تعادل ایستا و تعادل پویا به ترتیب از آزمون های عملکرد پیوسته، اصلاح شده لک لک و تعادل وای استفاده شد. بعد از پیش آزمون، گروه تجربی به مدت 8 هفته ، هر هفته 3جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه تجربی پیشرفت معناداری را در هر سه متغیر زمان واکنش، تعادل ایستا و پویا کسب کرده است (05/0≥P)؛ در حالی که در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0≤P). یافته های پژوهش حاضر نشان داد که برای ارتقاء سطح مهارت های حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، برنامه‌های فعالیت بدنی ویژه ای که شامل تمرینات ثبات مرکزی جهت بهبود تعادل و زمان واکنش باشد در کنار دیگر برنامه های آموزشی می تواند مفید واقع شود.
